το ανεμόπτερο στην πράξη

[Αντώνης Κριτζάς]

ένα video από τον condor που μας ταξιδεύει στα Άγραφα (στις ... δικές μας Άλπεις, των Αγράφων όπως χαρακτηριστικά αναφέρει) δίνει την αφορμή να ανοίξουμε ένα οδηγό με συμβουλές ,οδηγίες για την πτήση των ανεμόπτερων


http://www.petame.gr/forum/viewtopic.php?t=5472

[Αντώνης Κριτζάς]

Αν τον δούμε λοιπόν να πετάει το 4μετρο Fox (8 με 10 κιλά βάρος)
http://www.youtube.com/watch?v=Alce_MGikjQ&feature=player_embedded

[Αντώνης Κριτζάς]

σε ένα άπειρο όλα δείχνουν υπέροχα………..
το έμπειρο μάτι του vhal παρατηρεί τα πρώτα στάδια της πτήσης και ρωτά!


Αλέξη μπορείς σε παρακαλώ να μας περιγράψεις πώς αισθάνεσαι όταν βλέπεις ότι "δεν σηκώνει", μέχρι να βρείς το lift στα δεξιά της πλαγιάς? Αυτά τα πρώτα 40 sec πόση ώρα σου φάνηκαν?
(Για το βιντεο με το fox λέω...)

[Αντώνης Κριτζάς]

και η απάντηση σχολή του condor που ελπίζω να γίνει προπομπός μίας σειράς χρηστικών οδηγιών για το ανεμόπτερο πλάγιας και πεδιάδας

Γειά σου φίλε μου Βαγγέλη,

Το πάν είναι να είσαι οργανωμένος απο πρίν ...
- δύο υπογλώσσια έτοιμα κάτω απο τον πομπό,
- Πάνα βρακάκι ήδη φορεμένη, ξέρετε αυτή με τα λαστιχάκια, για να μπορείς αν χρειαστεί να ανεβο-κατέβεις εύκολα την πλαγιά ... :D

Πράγματι τα 40 αυτά δεύτερα κράτησαν αρκετά παραπάνω.... wταχύτητα, στίκ μπροστά και ΟΧΙ ΠΙΣΩ !! , ελάχιστες κινήσεις στα στικ, τις απολύτως απαραίτητες για περαντζάδες κοντά στην πλαγιά, εξερεύνησή της σε όλο της το μήκος.
Στα σημεία που νοιώθουμε μια υποψία lift δέν τραβάμε up, απλώς χαλαρώνουμε λίγο το down, μετατρέποντας έτσι την μικρή περίσσεια ενέργειας που έχουμε εκείνη τη στιγμή σε λίγο ύψος.
Και ξανά την ίδια διαδικασία, φροντίζοντας να περνάμε συχνότερα απο τα σημεία που νοιώσαμε λίγο κάποιο lift.
Συνήθως μετά απο λίγο έρχεται η ... λύτρωση και βλέπουμε με τρελλή ικανοποίηση το σκάφος μας να ανεβαίνει πάνω απο τη γραμμή του ridge !!!

Σε περίπτωση που το παραπάνω σχέδιο δέν αποδίδει και βλέπουμε οτι περαντζάδα με περαντζάδα κατεβαίνουμε όλο και χαμηλότερα, τότε παίζουμε το τελευταίο μας χαρτί ...
(Προσοχή ΔΕΝ Πανικοβαλόμαστε και ΔΕΝ προσπαθούμε να προσγειωθούμε όπως-όπως πάνω στο κεκλιμένο της πλαγιάς, με το φόβο μήπως χάσουμε το μοντέλο, διότι έτσι έχουμε σίγουρη την καταστροφή του. !!)

Το τελευταίο λοιπόν χαρτί, όσο και αν σας φαίνεται παρακινδυνευμένο, είναι να φύγουμε εντελώς απο την πλαγιά, να κινηθούμε προς τα έξω, κρατώντας πάντοτε την ενέργειά μας (πάλι με όσο στικ μπροστά χρειάζεται, ποτέ αψυχολόγητα τραβήγματα πίσω) και με οικονομία κινήσεων αφουγκραζόμαστε κάποιο σήκωμα της ουράς μας ή κτύπημα στο φτερό, το οποίο υποδηλώνει οτι περάσαμε απο κάποιο θερμικό.
Τότε κυκλώνουμε απαλά και μόλις νοιώθουμε οτι όντως είμαστε μέσα κοντά στο κέντρο του, τότε δέν φοβόμαστε να σφίξουμε κι άλλο την στροφή μας, ώστε να παραμείνουμε πάντα στο κέντρο του.
Προσοχή πάλι, να μήν αρχίσουμε να τραβάμε πίσω απότομα και χάσουμε ενέργεια !! Απλώς χαλαρώνουμε το down οπου νοιώθουμε το lift πιό ισχυρό.
Επίσης προσοχή να μήν απομακρύνουμε το μοντέλο τοσο ώστε να μήν το ελέγχουμε καλά οπτικά !!
Πολύ συχνά η ανταμοιβή δέν αργεί να έρθει ... οπότε παίρνουμε ύψος ασφαλείας και σχεδιάζουμε ψύχραιμα την επιστροφή μας στον χώρο προσγείωσης.

Ακόμα και άν το τελευταίο μας χαρτί αποτύχει και δέν μπορέσουμε να βρούμε κάποιο θερμικό να μας δώσει το απαιτούμενο ύψος επιστροφής, υπάρχει ακόμα ελπίδα σωτηρίας του ανεμοπτέρου μας !!! λίγο extreme βέβαια αλλα ...

Οταν δούμε ότι αρχίζουμε να χαμηλώνουμε επικίνδυνα μακριά απο την πλαγιά, παίρνουμε την επόμενη απόφαση, μαζί με μιά ... βαθειά ανάσα !! :

Στρίβουμε και κατευθυνόμαστε ΖΟΥΜΑΡΟΝΤΑΣ με πολλή ταχύτητα κατευθείαν στην πλαγιά !! με σκοπό να έρθουμε όσο πιό κοντά μας γίνεται.
Διαλέγουμε (χωρίς πολλές σκέψεις) ένα σχετικά ομαλό σημείο, σημαδεύουμε λίγο πιό πρίν απο αυτό και την στιγμή που νοιώθουμε οτι πλησιάζουμε να ... καρφωθούμε στην πλαγιά, τότε ψύχραιμα τραβάμε θετικά όσο up χρειάζεται και , πιστέψτε με, τις περισσότερες φορές το ανεμόπτερο προσγειώνεται σχετικά απαλά "σκαρφαλώνοντας" την πλαγιά με μηδενική ταχύτητα και ελάχιστες έως καθόλου ζημιές, αρκετά κοντά μας να το μαζέψουμε.
Το μυστικό είναι να τραβήξουμε το τελικό up την ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ στιγμή και όχι νωρίτερα, αλλιώς θα χάσουμε ενέργεια και θα καρφωθούμε με την μύτη στην πλαγιά ... άουτς ...

Αυτή λοιπόν είναι η δική μου συνταγή στο πρόβλημα : "Δεν βρίσκω αρκετό lift στην πλαγιά και κινδυνεύω ..."

Ελπίζω να μήν σας κούρασα και να βρήκατε χρήσιμα τα παραπάνω.

Δυό κουβέντες χιουμοριστικές ξεκίνησα να γράψω στον Βαγγέλη, αλλα ... με έπιασε ο ... οίστρος .. πράγμα σπάνιο για εμένα ...

Καλές πτήσεις !!
__________________
Αλέξης Αλεξανδρόπουλος

[yiorgos]

Και αντε καλα τα λετε,τα βλεπεται εσεις οι παλεωτεροι!!!!με εμας τους φρεσκους στο χορο......τι γινεται?!!!!Δλδ για να καταλαβω, μολις σε πεταξαι ο βοηθος εσυ κατεβασες τη μουρι του μοντελου για να παρης ταχυτητα αλλα να χασεις και το λιγοτερο δυνατο υψος.Και πιος ο πανικος για τα 40 δευτερολεπτα?Λογικα το ηξερες.Ενταξει το μετα λιγο πολυ το καταλαβενω.Νομιζω σε καποια φαση στη δεξια μερια κατι σε φουσκονει απο κατο και περνεις υψος και μπραβο.Οποτε μαλον αυτο ψαχνεις με το δεξια αριστερα που κανεις.
Πως επιλεγης το μερος που θα πεταξης?Κανουν ολες οι ανηχτες πλαγιες?θελει να εχει και καποιον σχετικο αερα?
Τα φωτα σας κυριε Κριτζα και οχι μονο!
Φιλικα Γιωργος

_P_P_P_P

[King Kostas]

Φαντάζομαι ότι όλα τα παραπάνω δε μαθαίνονται από την μια μέρα στην άλλη.

Αυτά που έχω κρατήσει μέχρι τώρα και είναι εύκολο να τα καταλάβουμε οι αρχάριοι του ανεμόπτερου είναι τα εξής:

• Ψυχραιμία
  
• Πολύ μικρές κινήσεις στα stick (μιλάμε για πολύ μικρές).
  
• Σπάνια χρήση του up στο elevator.
  
• Να αγαπάμε το Rudder…..και
  
• ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ την ώρα της πτήσης στο μοντέλο…..ακόμα και μια μικρή κίνηση του φτερού ή της ουράς μπορεί να στα πει όλα.
  

Ο κύριος Αλεξόπουλος απλά τα είπε όλα……respect.