Πώς ξεκίνησα με το τηλεκατευθυνόμενο ελικόπτερο

[mastoras]

Το Ελικόπτερο γενικά είναι ένα πτητικό μηχάνημα που είτε, στην πραγματική του μορφή είτε, σαν αερομοντελο διαφέρει κατά πολύ από τα υπόλοιπα αεροσκάφη .
Ο τρόπος λειτουργίας του είναι μεν πολυπλοκότερος από ένα αεροσκάφος αλλά δίνει την δυνατότητα σε αυτό να αιωρείται, και να κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις, μπροστά - -πίσω-πλαγιά-επάνω και κάτω, είτε βρίσκεται σε αιώρηση είτε σε κίνηση .
από την εφεύρεση του μέχρι σήμερα το ελικόπτερο έχει εξελιχθεί κατά πολύ, χωρίς όμως να ξεφύγει καθόλου από τον αρχική ιδέα λειτουργίας του, δηλαδή έναν περίπλοκο μηχανικό σύστημα τον κύριο ροτορα (μηχανισμός στροφειου) που δίνει όλες αυτές τις καταπληκτικές πτητικές ικανότητες .

Πως ξεκίνησα με το τηλεκατευθυνόμενο ελικόπτερο

Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω τις εμπειρίες μου με το πως ξεκίνησα την ασχολία με τα ελικόπτερα. ^-^
Το μοντάρισμα η ρύθμιση και η πτήση ενός ελικοπτέρου, δεν έχει καμιά σχέση με τα αεροπλάνα όπου εκεί τα πράγματα είναι πιο εύκολα
Η θεωρία πτήσης είναι τελείως διαφορετική από ένα αεροπλάνο, και για αυτό άλλωστε το καθένα με την σειρά του είναι συναρπαστικό .

Ρωτώντας τους έμπειρους ελικοπτεράδες διαπίστωσα ότι δεν πρόκειται για μια απλή υπόθεση. Ιδίως όταν θέλει να προχωρήσει κάποιος σε ένα μοντάρισμα ελικοπτέρου, απαιτούνται κάποιες βασικές γνώσεις, μερικά εργαλεία, και δουλειά αρκετή για το πρώτο κιτ. Επίσης για τις ρυθμίσεις χρειάζονται κάποια ειδικά εργαλεία, και ένα όργανο μέτρησης . Για να περάσεις στην πτήση εκεί είναι η πραγματική δυσκολία που θέλει πολύ υπομονή και αμέτρητες ώρες hovering (αιώρηση) .

Βέβαια όλα αυτά εάν θέλει κάποιος να ασχοληθεί μονός του, κάτι που δεν το προτείνω εάν δεν έχει μεγάλη υπομονή. Σε άλλη περίπτωση μπορείς να ζητήσεις από το κατάστημα που θα το αγοράσεις να σου το μοντάρουν, και βρίσκοντας έναν εκπαιδευτή να προχωρήσεις πιο γρήγορα.

Και οι δυο τρόποι είναι συναρπαστικοί, και έχουν να προσφέρουν μεγάλες συγκινήσεις εάν πραγματικά αγαπάει κάποιος τα ελικόπτερα

Ο βασικός εξοπλισμός περιλαμβάνει, το ελικόπτερο το οποίο πωλείται σε μορφή κιτ (δηλαδή θέλει μοντάρισμα ) έναν κινητήρα ανάλογο με τις δυνατότητες του ελικοπτέρου, τέσσερα servo για τον έλεγχο του κεντρικού στροφείου και το γκάζι του κινητήρα, ένα γυροσκόπιο με το ανάλογο servo για τον ελέγχο του στροφείου της ουράς, έναν δέκτη για τον ελέγχο των servo, μια μπαταρία για την τροφοδοσία του δέκτη, και έναν πομπό (τηλεκατεύθυνση ) με πάνω από 6 κανάλια .

Αφού έλαβα σοβαρά υπόψιν μου όλα αυτά που μου είπαν οι έμπειροι ελικοπτεράδες, και αφού παρατήρησα και μερικές πτήσεις αυτών, πήρα την μεγάλη απόφαση και άρχισα να μαζεύω πληροφορίες για τα πάντα που αφορούν τα ελικόπτερα και την θεωρία πτήσης τους, σημαντικό πριν αρχίσω να διαθέτω χρήματα για τις αγορές του εξοπλισμού .

Η επίσκεψη στα καταστήματα της πόλης μου, δεν ήταν και τόσο ενθαρρυντική, διότι όπως διαπίστωσα διαθέτουν πολύ μικρή γκάμα θερμικών ελικοπτέρων έως και καθόλου. Σαν αποτέλεσμα οι πληροφορίες ήταν ελλιπείς. Συνέχισα στο ιντερνέτ όπου μαζί με την ερεύνα που έκανα για να μάθω την θεωρία των πτήσεων, παράλληλα έβλεπα και τι γίνεται και στην αγορά (την ελληνική πάντα) . Διάβαζα αρκετά και προσπαθούσα να καταλάβω τι σήμαιναν οι τεχνικές ορολογίες, οι οποίες θα δυσκολέψουν τον καθένα που θα μπει σε μια τέτοια διαδικασία συλλογής πληροφοριών. Γι αυτό κάνω μια προσπάθεια να δώσω μια βοήθεια, στους επόμενους ελικοπτεράδες , βοήθεια που εγώ τόσο πολύ χρειαζόμουν .

Στις συχνές επισκέψεις στο μοντελοδρόμιο, έβλεπα αρκετά ελικόπτερα από νέους μοντελιστές που προσπαθούσαν να το κρατήσουν λίγα εκατοστά πάνω από το έδαφος, χωρίς τον κίνδυνο να ανατραπεί. Στην κουβέντα μαζί τους διαπίστωνα όλο και πιο πολύ με πόσο δύσκολο αντικείμενο πήγαινα να ασχοληθώ. Εβλεπα όμως μικρά παιδιά να προσπαθούν να το μάθουν, και έτσι έπαιρνα περισσότερο κουράγιο. Και η πρόκληση όλο και μεγάλωνε. Οταν κάποτε βρέθηκα σε έναν αγώνα ελικοπτέρων, εκεί πραγματικά ήταν το μεγαλείο, βλέποντας αυτές τις μικρές ιπτάμενες συσκευές να κάνουν απίθανα πράγματα. Βέβαια αν κρίνουμε ότι οι πιλότοι των αγώνων ελικοπτέρων μετριούνται στα δάχτυλα των δυο χεριών, καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη προσπάθεια έχουν καταβάλει, και πόσα χρόνια εξάσκηση έχουν κάνει για να φτάσουν σε αυτό το πτητικό επίπεδο των αγώνων .

Σαν αρχή λοιπόν, κατέβασα από το ίντερνετ έναν εξομοιωτή πτήσεων, ειδικό για εξάσκηση ελικοπτέρων, ο συγκεκριμένος προσφέροταν δωρεάν, βέβαια υπάρχουν και πολύ καλύτεροι, και πιο ρεαλιστικοί, αλλά κοστίζουν κάποια χρήματα.

Ξεκίνησα τις εικονικές πτήσεις καταναλώνοντας άπειρες ώρες που αποδείχτηκε ότι ήταν πολύ χρήσιμες . Κάποια στιγμή με κούρασε να πετάω στο πληκτρολόγιο και ήθελα να περάσω στην δράση .

Την πτήση με ελικόπτερο στον εξομοιωτή δεν κατάφερα να την εξαντλήσω, διαπιστώνοντας ακόμα μια φορά την δυσκολία που πρόκειται να αντιμετωπίσω . Ο λόγος ήταν ότι χρησιμοποιούσα το πληκτρολόγιο, και όχι τα χειριστήρια μια τηλεκατεύθυνση (radio control ) . O σωστός τρόπος χρήσης του εξομοιωτή είναι η σύνδεση του υπολογιστή με το radio control μέσω ειδικού καλωδίου, που και αυτό πρέπει να είναι συμβατό με την ανάλογη τηλεκατεύθυνση . Ηρθε η ώρα να μπω στα πρώτα έξοδα .

Είχα δυο επιλογές , η να αγοράσω μια ελικοπτερική τηλεκατεύθυνση, με τον ανάλογο εξοπλισμό για σύνδεση με τον υπολογιστή και να συνεχίσω τις εικονικές πτήσεις μου, η να αγοράσω ένα μικρο ηλεκτρικό ελικόπτερο το οποίο ήταν μόνιμα καλωδιωμένο με τον δικό του πομπό (τηλεκατεύθυνση ) και σου έδινε την δυνατότητα να μάθεις να πετάς μέσα στο σπίτι ασταμάτητα, κερδίζοντας πολύτιμο χρόνο εκμάθησης .

Και αυτό έκανα. Αγόρασα το πρώτο μου ελικόπτερο το LAMA ΧΒR ηλεκτρικό εσωτερικού χώρου με συνεχή παροχή ισχύος .

H εμπειρία που μπορεί να προσφέρει ένα μικρό ελικόπτερο εσωτερικού χώρου είναι τεράστια . Πέρα από την ατέλειωτη ευχαρίστηση έμαθα τα πτητικά χαρακτηριστικά ενός μοντέλου ελικοπτέρου , που δεν διαφέρουν και πολύ από ένα θερμικό μεγάλο .
Και σε μικρό χώρο μπορεί κάποιος να εκπαιδευτεί άνετα, και να πάρει μια μικρή γεύση από την πτήση ενός ελικοπτέρου .

Στην αρχή φαίνεται δύσκολο, και έχεις αρκετά ατυχήματα, με ελάχιστες ζημιές σε χρήματα, κάτι που δεν συμβαίνει σε ένα κανονικό μοντέλο .
Η πρόκληση είναι ότι σχεδόν μέχρι σήμερα, έχοντας δεκάδες ώρες πτήσης δεν μπόρεσα να εξαντλήσω τις πτητικές του ικανότητες .
Πιστεύω ότι είναι ένας καλός τρόπος για γρήγορη εκμάθηση .

Mετά από μερικούς μήνες εξάσκησης με το μικρό ηλεκτρικό ήρθε η ώρα να επιλέξω το ελικόπτερο που θα αγοράσω . Αφού είχα ενημερωθεί όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε, από την απόφαση να ασχοληθώ με τα ελικόπτερα έως την εξάσκηση με το ηλεκτρικό, ξεκίνησα το ψάξιμο στο διαδίκτυο να βρω τις καλύτερες δυνατόν τιμές στα ελικόπτερα και στον εξοπλισμό που χρειάζεται .

Εφόσον φτάσαμε στην επιλογή θερμικού ελικοπτέρου οι κατηγορίες ήταν οι εξής, και αναφέρονται στην ισχύ του κινητήρα που όσο μεγαλώνει, αυξάνεται και το μέγεθος του ελικοπτέρου .Δηλαδή 30αρι, 50αρι, 90αρι .

Οσο πιο μεγάλο μέγεθος έχει το HELI τόσο πιο σταθερό είναι στην πτήση και ο έλεγχος του είναι σχετικά πιο εύκολος .Η τιμή όμως καθώς αυξάνεται το μέγεθος διπλασιάζεται η και τριπλασιάζεται, και τα ανταλλακτικά το ίδιο. Στα 90αρια οι τιμές των ανταλλακτικών είναι απαγορευτικές για έναν αρχάριο, διότι οι πτώσεις και οι ζημίες που σίγουρα θα έχει, μέχρι να μάθει να πετά σωστά ένα ελικόπτερο δεν συμφέρουν .
Αποφάσισα να πάω στην μεσαία κατηγορία στα 50αρια, όπου εκεί ήταν η μέση λύση .

Το θέμα της εύκολης εύρεσης των ανταλλακτικών με οδήγησε στην επιλογή τις εταιρίας HIROBO και στην κατηγορία που ήθελα ήταν το sceadu 50 evo . H τιμή του κιτ ήταν περίπου στα 420EUR και το βρήκα σε Ελληνικό κατάστημα μέσω διαδικτύου, που οφείλω να πω ότι το κατάστημα αυτό είχε τις καλύτερες τιμές από το εξωτερικό .

Αφού έστησα καρτέρι στο ταχυδρομείο, σε 2 ημέρες το κιτ έλαβε θέση στο τραπέζι του σπιτιού, γεμίζοντας τον τόπο από δεκάδες σακουλάκια με εξαρτήματα, βίδες, πλαστικά, βιβλία οδηγιών, σωληνάκια αλουμινίου, ιμάντες, γρανάζια, και πολλά αλλά, που ομολογώ στην αρχή πελάγωσα .
Σκέφτηκα εάν έκανα καλά, που αγόρασα χύμα ένα κιτ, η έπρεπε να ζητήσω να μου το μοντάρει άλλος. Ετσι λοιπόν άρχισα να βάζω τα σακουλάκια με τα εξαρτήματα στην σειρά, σύμφωνα με τις οδηγίες χρήσεως του κιτ .

Αμέσως προέκυψε το θέμα των εργαλείων, απλά μεν αλλά αυτά που είχα στο σπίτι δεν έκαναν για αυτή την δουλειά. Ολες οι βίδες του κιτ είναι σταυρωτές για πολύ ψιλό κατσαβίδι, και μερικά "γερμανικά κλειδιά" σε ψιλά νούμερα. Επίσης χρειάστηκα μια κόλλα εποξική, και μια κόλλα σπειρωμάτων για τις βίδες (μπουλονακια+παξιμάδια ) .

Το μοντάρισμα άρχισε με μεράκι και πολύ καφέ ,κλείνοντας από εκείνη την ημέρα την tv οριστικά . :>)

[sfyris]

Μετά από 20 χρόνια με αεροπλάνα, τα ελικόπτερα τα έβλεπα πάντα από "μακρυά" φοβούμενος το οικονομικό κόστος και η δυσκολία που αυτά έχουν στην πτήση τους. Εξάλλου εδώ στη Λήμνο πριν 15 χρόνια περίπου πού να βρεις πληροφορίες χωρίς ιντερνετ. :'( Ώσπου μια μέρα στη δουλειά άκουσα από μακρυά το γνώριμο ήχο της διχρονίλας και μου σηκώθηκε η τρίχα. Βγήκα γρήγορα και κοίταξα ποιος να ήταν αυτός ο Χριστιανός που μου πρόσφερε εκείνη την ώρα τη συγκίνηση ότι δεν είμαι μόνος μοντελιστής σ'αυτό το νησί. Τι θαύμα, ήταν ο Τετραδάκος :/)- Βέβαια τότε δεν ήξερα τι εστί Τετραδάκος, απλά έβλεπα έναν ελικοπτερά να πετάει τόσο όμορφα κάτι που εγώ φοβόμουνα. Πήρα το θάρρος και πλησίασα. Αφού τελείωσε την πτήση του (που τώρα μετά τόσα χρόνια που πέρασαν γνωρίζω πως ήταν η προπόνησή του στο F3C) άρχισα να τον ρωτάω διάφορα. Ακολούθησα τη γνώμη του και πήγα και αγόρασα το πρώτο μου Raptor 30 V2 από τον Ναζάρη στη Λάρισα. Ο ενθουσιασμός μου μεγάλος, μαζί του κοιμόμουν. Η σύμπτωση είναι οτι την ίδια περίοδο πήρε και ο αδερφός μου το ίδιο. Αρχίσαμε τις δοκιμές και τους πειραματισμούς με το δικό του μια και γω μακρυά από το σπίτι μου ακόμη δεν μπορούσα να το συναρμολογήσω. Τι αξημέρωτα βράδυα στο παρκινγκ του Lidle έξω από τη Λάρισα ^-^. Ώσπου κάποια στιγμή καταφέραμε να το κρατήσουμε λίγο στην αιώρηση :>>> Η χαρά απερίγραπτη. Έφυγα στη Λήμνο και γρήγορα καταπιάστηκα να συναρμολογήσω το δικό μου. Αφού τελείωσα άρχισα πλέον μόνος μου τις δοκιμές. Έφαγα 3 φορές τα skid από το σούρσιμο που του έκανα στο έδαφος ^-^ Με τα πολλά κατάφερα να το ξεκολλήσω και γρήγορα κατάφερα και το πρώτο nose in. ^hola^ Αυτό ήταν, χωρίς sim χωρίς μια βοήθεια είχα καταφέρει αυτό που τόσοι έλεγαν ακατόρθωτο. Μέκανε να νοιώθω ξεχωριστός, μοναδικός σε έναν τόπο απομακρυσμένο που δεν προσφέρει μεγάλες ευκαιρίες για βοήθεια σε οτιδήποτε. Γρήγορα έκανα και το πρώτο μου loop και συνέχισα και στις υπόλοιπες βασικές μανούβρες. Όταν το ιντερνετ άρχισε πλέον να γίνεται γρήγορο και ασχολιόμουν όλο και περισσότερο, ανακάλυψα και ένα φόρουμ κάποιου Θόδωρα Κανελλόπουλου. Νάναι καλά το παλικάρι, με βγάζει αερομοντελιστή του μήνα Φεβρουαρίου εκείνης της χρονιάς. Πήρα τα πάνω μου. ʼρχισε έτσι και η περιήγηση στα φόρουμ που μου έδωσε την ευκαιρία να βρω και να μεταδώσω τον ενθουσιασμό και τις εμπειρίες που είχα αποκτήσει και σε άλλους ανθρώπους, δεν ένοιωθα πλέον μόνος. Χαίρομαι όταν συναντιούνται λες και είμαι μαζί τους, έχω βέβαια μια μελαγχολία που δεν μπορώ να βρίσκομαι σε τόσες όμορφες εκδηλώσεις που γίνονται κάθε τόσο. Τελοσπάντων το θεωρώ κατόρθωμα για τον εαυτό μου που πλέον κατάφερα να κατεβαίνω ακόμα και στους αγώνες F3C έστω και στην κατηγορία B-GR, γιατί το πέτυχα εντελώς μόνος, πληρώνοντας αρκετά σε χρήμα και υπομονή. :>>> Λέω λοιπόν στους νέους να μην το βάζουν κάτω (να μην γκρινιάζουν δηλαδή) ιδίως όταν βρίσκονται κοντά σε μοντελοδρόμια και μετά από μια ατυχή πτήση να συνεχίζουν με περισσότερο πείσμα γιατί είναι μεγάλη υπόθεση να υπάρχουν γύρω σου άνθρωποι που θα δουν τις προσπάθειές σου και στη δύσκολη στιγμή θα είναι εκεί να σε βοηθήσουν. Αν ήμουν στη θέση τους θα είχα γλιτώσει τα μισά από όσα έδωσα όταν το μάθαινα ;;)

[Σίφουνας]

τη δικη μου εποχη ο μοντελισμος ηταν πολυτέλεια '!'!' Μεροκαματιάρηδες με μοντελο και πομπό εβρισκες μονο αυτον που το εφτιαχνε μονος του και που για να παρει τον πομπό είχε κανει παξιμάδι το ......του. Οι περισσοτεροι ηταν κουστουμάτοι. Φτωχη οικογενεια η δικια μου, κοιτουσαμε τι θα φαμε. Που χρημα για μοντελο. Μου ειχε μεινει ομως απωθημενο και στα 45 ξεκινησα παιρνοντας πληροφορίες απο διάφορα site του εξωτερικού και της Ελλάδας. Τωρα πετάω ενα αροπλανο αλλα θέλω να ξεκινησω και ελικοπτερο !@/-=}{{ αλλά οι υποχρεωσεις της επιχειρησης και η οικογενεια δε μου δινουν πολυ ελεύθερο χρονο. :-///
Πεταω παντοτε χωρις να μιλαω σε κανεναν γιατι οι περισσοτεροι στη σουλεια και στην οικογενεια μου με ψιλοδουλευουνε. Παντως διαπιστωνω οτι ο μοντελισμος ειναι ασχολία για ανθρώπους που εχουν πέντε δεκάρες στην τσέπη τους. Οι αλλοι δυσκολα. Ειδικα τα ελικοπτερα! Τι ειναι αυτο ρε παιδια; Ελεος! Σημασια για εμενα έχει οτι το ονειρο μου πραγματοποιηθηκε και πλεον πετάω. Στην παρέα σας λοιπον άλλο ένα "μικρό παιδί" και συντομα με ελικοπτερο!

Με την ευκαιρία θελω να σας δωσω συγχαρητήρια για το site αυτο. Είναι σοβαρο και τα σοβαρα παντα ανταμειβονται :>)

[sfyris]

Αχ αυτό το θέμα του χρόνου...Πόσες φορές δεν πέταξα το ελικόπτερο κάτω από το φως των στύλων της ΔΕΗ 4 τα ξημερώματα επειδή έκλεινα το μαγαζί μισή ώρα πριν :-?

[RedBull]

Εγω παλι ξεκινησα σπαζωντας και τελειωσα ::)
τωρα σπαω το σιμ ;D

[Μπ.Ορφανός]

Aloha! εσυ ξεκινησες ομως ενω εγω πριν απο δυο χρονια ειχα μπει παλι σε ενα φορουμ για να ριξω ματι και τιποτα. Αντε να δουμε τωρα παλι !@/-=}{{
τοτε κοιτουσα το sceadu και τωρα το t-rex600 και αντε να δουμε σε δυο χρονια τι αλλο θα κοιταω!
μωρε ας βρω χρονο να παρω ενα κι ας σπασει :-\

[mrkaza]

Εγω παλι ηταν καπριτσιο του πατερα μου να πεταξει αλλα και εμενα μου αρεσε η ιδεα ετσι πηγαμε μια μέρα μεχρι ενα καταστημα μοντελισμου και αγορασαμε μισο μισο ενα walkera 60 και ο πατερας εκανε το λαθος να θελει να το πεταξει στην κουζινα και το εκανε κοματακια ετσι εγω νευριασα πηγα 3 μηνες πισω την αλαγη του αυτοκηνιτου και αγορασα ενα raptor 50 ωστε να ειναι αρκετα μεγαλο και να βγαζει καπνο ωστε να μην μου το σπασει ξανα οταν απουσιαζω . χιχι

[sharkovios]

Εγω απο την άλλη αν δέν ήταν 2 ατόμα δεν θα ήξερα τι θα πει ελικόπτερο.
Ξεκίνησα παίρνοντας ένα αυτοκίνητο 1/10 νιτρο. Τοτε τα 400 rtr ήταν κάποιο ποσό αλλα όχι αβάσταχτο Και άν και όλη μου την ζωή ήθελα να πετάω ελικόπτερο είχα μείνει στην ιδέα ότι ήθελα τα υπερτριπλάσια...
Τεσπα, εκέι που έπεζα στο πάρκιν του ΟΑΚΑ, νά σου μια μέρα 2 ελικοπτεράδες..
Μήν τα πολυλογώ γίναμε φίλοι, το ένα έφερε το άλλο και βρέθηκα να πηγαίνω να αγοράζω ενα sceadu 50 με δανεική μηχανη 37άρα, δανεικά σέρβο, δανεικά ηλεκτρονικά γενικώς..

Ευχαριστώ σε αυτά τα 2 παιδιά που κάναν το όνειρο μου πραγματικότητα.

Αντώνης

[ppanos]

Η δικιά μου ιστορία ξεκινάει το 1992. Μαζί με εναν συμφοιτητή μου είχαμε πάρει από ένα θερμικό buggy και τρέχαμε πίσω από την waterland. Eκεί μια μέρα ήταν κάποιος με ένα θερμικό ελικόπτερο το οποίο σήκωνε στους 80 πόντους το προσγείωνε το κρατούσε λιγο στον αέρα το ξαναπροσγείωνε δηλαδή έκανε η προσπαθούσε να κάνει hover αλλά εμεις τότε δεν το ξέραμε. Φυσικά απορημένοι τον ρωτήσαμε και μας εξήγησε την δυσκολία του ελικοπτέρου και το πόσο υπομονή και επιμονή χρειάζεται.

Απο τότε ηθελα να αποκτήσω τηλεκατευθυνόμενο ελικόπτερο βέβαια τότε οι τιμές ήταν απαγορευτικές για μένα που δεν μου έφταναν να συντηρήσω ούτε το buggy.

Τα χρόνια πέρασαν το buggy μπήκε στην ντουλάπα και εκεί είναι ακόμη και φτάνουμε πριν τρια χρόνια που σε βιτρίνα μοντελομάγαζου βλέπω ένα ηλεκτρικό το kyosho caliber m24 το οποίο και πήρα. Με το συγκεκριμένο ελικόπτερο ταλαιπωρήθηκα πολύ χωρίς να το ευχαριστηθώ. Ευτυχως λιγο αργότερα πηρα ένα lama το οποίο και κυριολεκτικά έλιωσα στην πτήση και ευχαριστήθηκα. Μετά με το walkera 60 τα πράγματα πήγαν λίγο καλύτερα από το m24.

Oσπου αποφάσισα να ρθω σε επαφή με ανθρώπους που πεταν θερμικά και
να κάνω επιτέλους την σωστή επιλογή.Εδω και περίπου ενα μηνα εχω το RAPTOR 50 TITAN κανω hover και προσπαθώ για παραπάνω.

Αυτό που έχω να πώ σε όσους θέλουν να ξεκινήσουν με ελικόπτερο είναι να μην κάνουν το δικό μου λάθος να προσπαθούν μόνοι τους.Να παν να δουν πτήσεις να πάρουν πληφορίες και να αποφασίσουν. Θα γλιτόσουν χρόνο και χρήμα , θα αποφύγουν τις λάθος επιλογές και το κυριότερο δεν απογοητευτούν


Πάνος

[tkanel]

" Όταν το ιντερνετ άρχισε πλέον να γίνεται γρήγορο και ασχολιόμουν όλο και περισσότερο, ανακάλυψα και ένα φόρουμ κάποιου Θόδωρα Κανελλόπουλου. Νάναι καλά το παλικάρι, με βγάζει αερομοντελιστή του μήνα Φεβρουαρίου εκείνης της χρονιάς. Πήρα τα πάνω μου. ʼρχισε έτσι και η περιήγηση στα φόρουμ που μου έδωσε την ευκαιρία να βρω και να μεταδώσω τον ενθουσιασμό και τις εμπειρίες που είχα αποκτήσει και σε άλλους ανθρώπους, δεν ένοιωθα πλέον μόνος. Χαίρομαι όταν συναντιούνται λες και είμαι μαζί τους, έχω βέβαια μια μελαγχολία που δεν μπορώ να βρίσκομαι σε τόσες όμορφες εκδηλώσεις που γίνονται κάθε τόσο. "

Για την ιστορία εγώ ειμαι ο Θοδωρής Κανελλόπουλος που περιγράφεις.Χαίρομαι που βοήθησα!!!!

[George Stivaktakis]

Η δική μου εμπειρία με τον μοντελισμό άρχισε περίπου στα 13 μου.
Είχα αρχίσει να ψάχνω στο Internet μέχρι πού φτάνουν τα τηλεκατευθυνόμενα γιατί μέχρι τότε πίστευα ότι υπήρχαν μόνο αυτά που πουλάνε στο Jumbo.
Τότε λοιπόν μετά από πολύ σκέψη και δική μου αλλά και κυρίως του πατέρα μου είπα να μπω στο τρυπάκι και να πάρω το πρώτο μου θερμικό αυτοκινητάκι το οποίο παρεπιμπτώντος ήταν ένα Nitro Crusher της Tamiya αγορασμένο από Kalfaki. Η πρώτη επαφή δεν ήταν και πολλή καλή αφού μετά από λίγο λιγότερο από μήνα τα έπαιξε ο κινητήρας. Αφού με χίλια ζόργια το έφτιαξα..είδα κάτι διαφορετικό. Ένας φίλος του πατέρα μου πέταγε πολλά χρόνια θερμικό ελικόπτερο, αεροπλάνο και γενικά ασχολιόταν με τον αερομοντελισμό. Τότε πήγα στην ανάβυσσο όπου εκεί είδα κάτι το εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχα σαν ιδέα για το τι ήταν ο μοντελισμός. Έφυγα κατά ενθουσιασμένος μετά από πάρα πολύ ώρα παρακολούθησης και με το που πάω σπίτι αρχίζω να ψάχνω στο internet και τότε κατάλαβα περίπου τι κρύβει η λέξη μοντελισμός. Έτσι λοιπόν την αρχή την έκανα με ένα lama v4 blue το οποίο ήταν δώρο χριστουγέννων από τον "Άι Βασίλη". Είχα πλημυρίσει από χαρά και πάω να κάνω την πρώτη πτήση της ζωής μου η οποία μπορώ να πω ήταν αρκετά απότομη. Δίχως να ξέρω τίποτα αρχίζω και ανεβάζω τέρμα το γκάζι που είχε ως συνέπεια να σκάσει στο ταβάνι..όμως για καλή μου τύχη δεν έπαθε και πολλά μόνο τα σκέλη σπάσανε και λίγο το καπάκι. Μπαίνω λοιπόν πιο προσεκτικά την δεύτερη φορά στον ρόλο του πιλότου και αρχίζω..Εκεί κατάλαβα ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το αυτοκινητάκι..οπότε μετά από καιρό αφού το έμαθα μου χάρισαν ένα T-rex 450 v2, το οποίο μπορώ να πω ότι ήταν για κλάματα αλλά για τον σκοπό που το ήθελα ήταν μια χαρά..δεν περνάει ένας μήνας και το πουλάω και τότε μου έρχεται ουρανοκατέβατο ( δώρο γενεθλίων ) το πρώτο μου θερμικό ελικόπτερο..( να προσθέσω ότι όλο αυτό τον καιρό έκανα και εξομοιωτή στο pc άπειρες ώρες....). Ήταν ένα JR Airskipper 50. Τα συναισθήματα απίστευτα δεν είχα λόγια. Βέβαια το θέμα ήταν ότι φοβόμουνα να το πετάξω..οπότε για καμία βδομάδα απλά το καθάριζα..και τελικά πάω να κάνω την πρώτη μου πτήση με θερμικό ελικόπτερο..είχα βάλει βέβαια και μπαλάκια εκπαίδευσης αλλά δεν τα κράτησα και πολύ αφού μετά από μια βδομάδα τα έβγαλα και έκανα κανονικά πτήση με πορεία κτλ..Και κάποια στιγμή λέω πρέπει να αρχίζω να πετάω σιγά σιγά όπως πετάω και στον εξομοιωτή οπότε μετά από λίγες ημέρες κρίθηκα να κάνω το πρώτο μου roll..ήταν συναρπαστικό απλά δεν έχω λόγια..σιγά σιγά αφού το πολυπέταξα ήρθε η στιγμή για κάτι πιο αναβαθμισμένο οπότε το πούλησα και πήρα ένα vibe 50. Πραγματικά απίστευτο ελικόπτερο δεν συγκρίνεται..μετά από καιρό όμως έκοψα την επαφή σιγά σιγά γιατι μπαίναμε σε περιόδους εξετάσεων (Πανελλήνιες 2013)..με το που τελειώνουν όμως παίρνω κατευθείαν το vibe και πάω για πτήση..με βρήκε όμως μία δυσάρεστη έκπληξη...την ώρα που πέταγα κόπηκε το καλώδιο της μπαταρίας στον αέρα και βέβαια το vibe έφτασε στο έδαφος σε κλάσματα δευτερολέπτου..ήταν μία από τις χειρότερες στιγμές μιας που δεν έμεινε τίποτα από το vibe παρά μόνο ο κινητήρας και τα ηλεκτρονικά..και το άφησα αφού έφτασα στο σημείο να πάρω το ελικόπτερο των ονείρων μου ένα Vibe 90SG το οποίο ήταν το πρώτο μου 90αρι ελικόπτερο..τα λόγια ήταν περιττά την στιγμή που έκανα το πρώτο hover..το 90αρι το έχω ακόμα και το απολαμβάνω σε κάθε πτήση που κάνω..ενώ τώρα σκέφτομαι να ξαναφτιάξω το 50αρι μου..!!
Αυτή είναι η 'ολη πορεία μου μέσα στο κομμάτι του μοντελισμού το οποίο εξελίχθηκε αποκλιστικά σε αερομοντελισμό!!(μπορώ να προσθέσω πάρα πολλές ακόμα λεπτομέριες αλλά αν το πάμε έτσι θέλω πάρα πολλές σελίδες..!!