Σαν σήμερα....

[sukhoi.su29]

21 Νοεμβρίου 1977.

"...Tο υπερηχητικό επιβατικό αεροπλάνο Concorde εκτελεί την παρθενική εμπορική πτήση του, από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη..."



ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/2111#ixzz3JmiS71C9

[sukhoi.su29]

Την νύχτα της 25ης πρός την 26η Νοεμβρίου του 1942 ...
Αντάρτες του Ε.Λ.Α.Σ. και του Ε.Δ.Ε.Σ. μαζί με Άγγλους πράκτορες και κομμάντο που τοποθετούν τα εκρηκτικά , τινάζουν στον αέρα την γέφυρα στον Γοργοπόταμο.


"....Κορυφαία αντιστασιακή πράξη κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Αποτέλεσμα συνεργασίας των δύο μεγαλύτερων αντιστασιακών οργανώσεων, του Ε.Λ.Α.Σ. και του Ε.Δ.Ε.Σ. και με την συνεργασία βρετανών κομάντος.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1942 ομάδα αποτελούμενη από 12 κομάντο, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Έντι Μάιερς και τον ταγματάρχη Κρις Γουντχάουζ, έπεσε με αλεξίπτωτα στην περιοχή της Γκιώνας. (Κοντά στην περιοχή του πρ. Ηλία)
Σκοπός τους , να έλθουν σε επαφή με έλληνες αντάρτες και να υλοποιήσουν την «Επιχείρηση Χάρλινγκ», που είχε σχεδιάσει το Σ.Μ.Α. (Στρατηγείο Μέσης Ανατολής ).

Το σχέδιο συνίστατο στην ανατίναξη μιας από τις τρεις γέφυρες ,Παπαδιάς , Ασωπού ή Γοργοποτάμου , πάνω από τις οποίες διέρχεται η σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης - Αθηνών.
Ήταν η μοναδική αξιόπιστη δίοδος προς τα λιμάνια της Νότιας Ελλάδας και η αχρήστευσή της θα προκαλούσε πρόβλημα στον ανεφοδιασμό της στρατιάς του Ρόμελ στη Βόρειο Αφρική. Βρισκόμαστε λίγο πριν από την Μάχη του Ελ Αλαμέιν, που θα έκρινε πολλά για την πορεία των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην περιοχή αυτή.

Αφού κατοπτεύγχθηκαν οι 3 περιοχές , κρίθηκε ότι η γέφυρα του Γοργοποτάμου ήταν ο καταλληλότερος στόχος.

Στις 19 Νοεμβρίου ο Μάιερς έσπευσε προς συνάντηση του Ναπολέοντα Ζέρβα, ηγέτη του Ε.Δ.Ε.Σ. στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας.
Την επομένη αφίχθη και ο ηγέτης του Ε.Λ.Α.Σ. , Άρης Βελουχιώτης.

Η επιχείρηση ορίστηκε για τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου.

Η γέφυρα του Γοργοποτάμου φυλασσόταν από 100 ιταλούς και 5 γερμανούς στρατιώτες σε δυο φυλάκια , το βόρειο και το νότιο.
Η φρουρά διέθετε βαριά πολυβόλα και οπλοπολυβόλα και η εξουδετέρωσή της απαιτούσε κεραυνοβόλα ενέργεια.

Στην επιχείρηση αποφασίστηκε να λάβουν μέρος 150 άνδρες (86 του Ε.Λ.Α.Σ. , 52 του Ε.Δ.Ε.Σ. και οι 12 κομάντο).

Το σχέδιο προέβλεπε την εξουδετέρωση της φρουράς από τους αντάρτες, την ώρα που οι κομάντος θα τοποθετούσαν τα εκρηκτικά για την ανατίναξη της γέφυρας.

Στις 11:07 το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου εκδηλώθηκε η επίθεση εναντίον της φρουράς και στα δύο άκρα της γέφυρας......
στη 1:30 το πρωί της 26ης Νοεμβρίου του 1942 ανατινάχθηκε ένα τμήμα της γέφυρας για να ακολουθήσει στις 2:21 η ανατίναξη ενός δεύτερου, που την έβγαλε οριστικά εκτός λειτουργίας.
Εν τω μεταξύ, τρένο με ιταλούς στρατιώτες εμποδίστηκε από τους αντάρτες και δεν μπόρεσε να προσφέρει ενισχύσεις.

Σε αντίποινα, λίγες μέρες αργότερα στον χώρο της κατεστραμμένης γέφυρας εκτελέστηκαν 9 έλληνες ........."





"http://www.sansimera.gr/articles/35#ixzz3K3pWLz1I"

[sukhoi.su29]

Στις 5 Δεκεμβρίου του 1945
Η εξαφάνιση της Πτήσης 19

" ...5 τορπιλοπλάνα τύπου TBM-3 Avenger του Αμερικανικού Ναυτικού, με τον κωδικό Πτήση 19 , ξεκίνησαν από το Fort Lauderdale της Florida, για περιπολία διάρκειας 2 ωρών.
Οι πιλότοι ήταν πεπειραμένοι βετεράνοι του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου .
Λίγη ώρα πριν την αναμενόμενη ώρα άφιξης των αεροπλάνων στη βάση τους ο πύργος ελέγχου του Fort Lauderdale κατέγραψε μια σειρά περιέργων μηνυμάτων από τον επικεφαλής της Πτήσης 19 ο οποίος έμοιαζε να βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης.........."

Η συνέχεια :
http://www.petame.gr/forum/viewtopic.php?t=9827

[sukhoi.su29]

Στις 08 Δεκεμβρίου του 1969
Ένα Douglas DC-6 της Ολυμπιακής Αεροπορίας με αρ.νηολογίου SX-DAE , συντρίβεται κοντά στην Κερατέα.
Η Πτήση εκτελούσε τη διαδρομή Χανιά - Αθήνα.

Όλοι οι επιβαίνοντες (85 επιβάτες και 5 μέληπληρώματος ) σκοτώθηκαν.

"...περί της 18.05 της 8ης Δεκεμβρίου του 1969 , το αεροσκάφος με αρ.πτήσης Ο.Α. 954 απογειώνεται από Χανιά για Αθήνα με 85 επιβάτες και 5 μέλη πλήρωμα , τα ακόλουθα :
Κυβερνήτης : Σπύρος Κουλουμουδιώτης 35 ετών.
Συγκυβερνήτης : Γρηγόρης Γρηγοράκης 37 ετών.
Ιπτ. Μηχανικός : Αγησίλαος Παπαγεωργίου 36 ετών .
Aεροσυνοδός : Μαρίνα Μάσχα 22 ετών
Αεροσυνοδός : Μάρθα Πιταούλη 21 ετών .

".......Ο καιρός στα Χανιά ήταν νεφελώδης. Η θερμοκρασία 16 βαθμοί. Η ορατότητα 10 χλμ περίπου και ο άνεμος σχεδόν άπνοια. Όμως ένα χαμηλό βαρομετρικό με έντονες καταιγίδες και δυνατούς ΝΔ ανέμους , άρχιζε στο ύψος της Μήλου και έφτανε μέχρι την Αττική ....

Μετά την απογείωση από τα Χανιά η βροχή και οι καταιγίδες , σποραδικές μεταξύ Χανίων - Μήλου , αλλά έντονες μεταξύ Μήλου-Αθήνας άρχισαν να χτυπούν το αεροσκάφος.....
...ενώ είχε αρχίσει η διαδικασία προσέγγισης, το αεροπλάνο πετώντας χαμηλότερα από το όριο ασφαλείας , συνετρίβη στο βουνό, που βρίσκεται πάνω από την Κερατέα, σε απόσταση 21 ναυτικών μιλίων Ν.Α. του Ελληνικού....

Σύμφωνα με αναφορές..... το πλήρωμα είχε πει νωρίτερα, ότι το αεροσκάφος έχανε ύψος επικίνδυνα, και ένας αξιωματούχος της Ο.Α. δήλωσε ότι ένα καθοδικό ρεύμα προφανώς προκάλεσε το ατύχημα.
Το αεροσκάφος δεν διέθετε καταγραφέα στοιχείων πτήσης, το λεγόμενο μαύρο κουτί, διότι την εποχή εκείνη δεν ήταν υποχρεωτικό....."


Πηγή : http://www.forkeratea.com/2013/12/8.html

[sukhoi.su29]

Στις 12 Δεκεμβρίου του 1901
"..Ο Γκουλιέλμο Μαρκόνι έστειλε τα πρώτα ηλεκτρ/κά σήματα πέραν του Ατλαντικού (απόσταση 3.400 χλμ) .

...γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1874 . (1874-1937) ... Οταν αγόρασε ένα βιβλίο με πειράματα του Βενιαμίν Φραγκλίνου, του "καρφώθηκε" η ιδέα να μεταφέρει την ενέργεια χωρίς σύρματα!

Ενα βράδυ του 1894 έκλεψε από τη μητέρα του ένα σιδερένιο βαρέλι που χρησιμοποιούσε για να μαζεύει νερό της βροχής και έφτιαξε ένα είδος κεραίας.... Πήγε στη συνέχεια στην αποθήκη όπου υπήρχαν μπάλες σανό για τα μουλάρια και πήρε τα σύρματα που έδεναν το σανό.
Φτιάχνοντας ένα είδος κεραίας λήψης με τα σύρματα , έδεσε πάνω τους ένα κουδουνάκι , στήνοντας έτσι τον "Δέκτη"...
Με το πάτημα ενός πλήκτρου στον πομπό το κουδουνάκι ήχησε σε μια απόσταση τριών μέτρων. Αυτό ήταν! Είχε δημιουργηθεί ο πρώτος ασύρματος.
Ο νεαρός Γκουλιέλμο συνέχισε τα πειράματά του.. την άνοιξη του 1895 κατάφερε να εκπέμψει σε απόσταση 2,4 χιλιομέτρων. ..........

Το 1896 ο Μαρκόνι έκανε αίτηση στο υπουργείο Επικοινωνιών της Ιταλίας θέλοντας να παρουσιάσει την εφεύρεσή του, αλλά οι υπεύθυνοι τον αγνόησαν.
Το ανήσυχο ιρλανδέζικο πνεύμα της μητέρας του όμως λειτούργησε καταλυτικά αφού εκείνη διαισθάνθηκε ότι κάτι σπουδαίο είχε επιτύχει και τον πήρε μαζί της στην Αγγλία.
Στις 5 Ιουλίου του ίδιου έτους πήρε στα χέρια του την άδεια ευρεσιτεχνίας με αριθμό 12.039.
Αυτό του έδωσε την ώθηση να συνεχίσει με ακόμη μεγαλύτερο ζήλο...."


Ένα πολύ καλό αφιέρωμα :
http://www.newsbeast.gr/portraita/arthro/660472/o-efeuretis-tis-asurmatis-tilegrafias-goulielmo-markoni/

[sukhoi.su29]

Στις 15 Δεκεμβρίου του 1970...

Το Σοβιετικό μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο «Venera 7» - ( Venera σημαίνει στα ρώσικα "Αφροδίτη" ) - προσεδαφίζεται στην Αφροδίτη.
Είχε εκτοξευτεί στις 17 Αυγούστου του 1970 και μετά απο ταξίδι τεσσάρων μηνών έφτασε στον προορισμό του.
Ήταν το πρώτο ανθρώπινο δημιούργημα - Διαστημόπλοιο που έφτασε σε άλλον πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος .
Πρίν καταστραφεί από την υψηλή θερμοκρασία και πίεση που επικρατεί στον πλανήτη έστελνε επί 23 λεπτά στη Γή , πολύτιμες πληροφορίες.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/almanac/1512#ixzz3Ly8Sci7l


Αξιόλογο link για τις αποστολές "Venera" :
http://solarsystem.nasa.gov/multimedia/gallery.cfm?Category=Spacecraft&Mission=Venera_13

[sukhoi.su29]

16 Δεκεμβρίου του 1944

Ξεκινά απο τα γερμανικά στρατεύματα H Μάχη των Αρδεννών γνωστή και ως Επιχείρηση Σκοπιά στο Ρήνο - (γερμανικά Unternehmen: Wacht am Rhein)

Ήταν η τελευταία μεγάλης κλίμακας επίθεση του Γ΄ Ράϊχ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μεταξύ 16 Δεκεμβρίου 1944 και 25 Ιανουαρίου 1945 και τελευταία απέλπιδα προσπάθεια του Χίτλερ να αναστρέψει την πορεία του πολέμου....
Διεξήχθη κατά μήκος των συνόρων του Βελγίου & του Λουξεμβούργου με σκοπό την κατάληψη του ποταμού Meuse και του λιμανιού της Αμβέρσας.

Η επιχείρηση στόχευε αφενός στην διακοπή του εφοδιασμού των Συμμάχων και στον διαχωρισμό των Αμερικανικών και Αγγλικών δυνάμεων στο Δυτικό Μέτωπο.......

Η τελική κατάληξή της ήταν η πλήρης αποτυχία , η απώλεια 100.000 Γερμανών στρατιωτών και αξιωματικών και η υποχώρηση τους στα ενδότερα των συνόρων τους .....μέχρι την τελική τους παράδοση στις 08-09 Μαΐου του 1945....με την Πτώση του Βερολίνου.

Πηγές :

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%91%CF%81%CE%B4%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CF%8E%CE%BD
http://www.battleofthebulge.org/

http://www.history.army.mil/books/wwii/7-8/7-8_22.HTM



Ένα απο τα επεισόδια της σειράς Band of brothers που απεικονίζει την πορεία του Eeasy company -(πέμπτου λόχου) , απο την Απόβαση της Νορμανδίας και μετά , μέχρι το τέλος του πολέμου.
Στο συγκεκριμένο απόσπασμα έχουμε μια απο τις συγκρούσεις του , στην μάχη των Αρδεννών....


https://www.youtube.com/watch?v=R6da9U6Xjd8

[sukhoi.su29]

Στις 17 Δεκεμβρίου του 1903, τό Flyer 1 - (Αεροπόρος 1) πραγματοποιεί την Πρώτη Πτήση στην ανθρώπινη ιστορία.

Σε μια έρημη παραλία μήκους πολλών μιλίων στο Κίτι Χοκ της Βόρειας Καρολίνα , 2 κατασκευαστές ποδηλάτων ,ο Γουίλμπερ (1867 - 1912) και ο Όρβιλ Ράιτ (1871 - 1948) , πέταξαν το πρώτο αεροπλάνο, αλλάζοντας τον κόσμο για πάντα.

Ήταν το πρώτο τεχνητό ανθρώπινο δημιούργημα -βαρύτερο απο τον αέρα- που κατάφερε με μηχανοκίνητο τρόπο, με την ώθηση δηλαδή ενός κινητήρα , να απογειωθεί και να εκτελέσει πτήση διάρκειας 12 δευτερολέπτων καλύπτοντας απόσταση 37 μέτρων...





ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/364#ixzz3M8DrACzd

[sukhoi.su29]

Στίς 22 Δεκεμβρίου του 1964

Το Αμερικάνικο αναγνωριστικό Lokheed SR-71 - Blackbird - , εκτελεί την 1η του πτήση φτάνοντας την μέγιστη ταχύτητα των 3530 Km/h.
Σχεδιάστηκε σαν ένα αεροπλάνο μακράς εμβέλειας δράσης με αποστολή αναγνώρισης που μπορούσε να αναπτύξει ταχύτητες πάνω από 3,2 Mach (3398 km/h) σε ύψος 85,000 ποδών.
Ήταν το μοναδικό αεροπλάνο το οποίο μπορούσε να πετά για ώρες με υπερηχητική ταχύτητα.
Κατασκευάστηκαν συνολικά 32 αεροσκάφη ,ενώ ευρίσκετο σε ενεργό δράση απο το 1964 έως την οριστική απόσυρσή του το 1999.


πηγές :
http://www.historyorb.com/today/events.php

http://www.wikipedia

[sukhoi.su29]

Στις 29 Δεκεμβρίου του 1939 το Consolidated B-24 Liberator
εκτελεί την 1η του Πτήση.

Ήταν απο τα πιο φημισμένα Αμερικανικά ,βαρέως τύπου, βομβαρδιστικά αεροπλάνα .
Σχεδιάστηκε απο την εταιρεία Consolidated Aircraft στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια.
Το Β-24 χρησιμοποιήθηκε στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο απο τις αεροπορικές δυνάμεις των Συμμάχων στα πολεμικά μέτωπα της Δ.Ευρώπης , του Ειρηνικού, και της Μεσογείου .

Σταμάτησε την ενεργό του δράση με το τέλος του Β'Π.Π. στο δε μεσοδιάστημα απο το 1940 και μετά παράχθηκαν πάνω από 18.400 αεροσκάφη. "...Production reached one airplane every 100 minutes, seven days a week." (ένα αεροσκάφος κάθε εκατό λεπτά ,επτά ημέρες την εβδομάδα.)

Λίγα τεχνικά χαρακτηριστικά .

Crew: 11 (pilot, co-pilot, navigator, bombardier, radio operator, nose turret, top turret, 2 waist gunners, ball turret, tail gunner)

Length: 20.6 m
Wingspan: 33.5 m
Height: 5.5 m

Wing area: 97.4 m²

Empty weight: 16,590 kg
Loaded weight: 25,000 kg
Max. takeoff weight: 29,500 kg
Powerplant: 4 × Pratt & Whitney R-1830-35

Maximum speed: 290 mph (488 km/h)
Cruise speed: 215 mph (346 km/h)
Stall speed: 95 mph (153 km/h)
Range: 2,100 mi (3,400 km)
Service ceiling: 28,000 ft (8,500 m)
Rate of climb: 1,025 ft/min (5.2 m/s)


πηγές :
http://www.aviation-history.com/consolidated/b24.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Consolidated_B-24_Liberator

[sukhoi.su29]

Στις 07 Ιανουαρίου του 1944
Η U.S.A.F. ανακοινώνει επισήμως την κατασκευή του
Πρώτου Αεριωθούμενου Αμερικανικού Μαχητικού , Bell P-59 Airacomet

Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από την εταιρεία Bell .
Η Πολεμική Αεροπορία εν τέλει, δεν εντυπωσιάστηκε από τις επιδόσεις του και ακύρωσε το συμβόλαιο , όταν λιγότερα από τα μισά αεροσκάφη που είχαν παραγγελθεί είχαν ήδη παραχθεί.
Έτσι , αν και το P-59 δεν συμμετείχε τελικά στον πόλεμο , άνοιξε το δρόμο για τον σχεδιασμό μιας άλλης γενιάς στροβιλοκινητήριων αεροσκαφών όντας ταυτόγχρονα το πρώτο αεροσκάφος που είχε τον στροβιλοκινητήρα και την εισαγωγή αέρα ενσωματωμένα στην άτρακτο.

Τεχνικά Χαρακτηριστικά.

Crew: 1
Length: 11.84 m
Wingspan: 13.87 m
Height: 3.76 m
Wing area: 35.86 m²
Empty weight: 3,704 kg
Loaded weight: 5,008 kg
Max. takeoff weight: 6,214 kg
Powerplant: 2 × General Electric J31-GE-5 turbojets

Maximum speed: 413 mph (665 km/h) at 9,140 m
Cruise speed: 375 mph (604 km/h)
Range: 375 mi (604 km)
Service ceiling: (14,080 m)



https://www.youtube.com/watch?v=b1Z0LEGTXhs


https://www.youtube.com/watch?v=DKB580S9buU

[sukhoi.su29]

Στις 23 Ιανουαρίου του 1992.
"..Αεροσκάφος HU-16 Albatross της 353ης Μοίρας Ναυτικής Συνεργασίας της 112ης Πτέρυγας Μάχης της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας , συντρίβεται σε κατοικημένη περιοχή της Ελευσίνας, σκοτώνοντας τα τρία μέλη του πληρώματος.

Ήταν οι :

• Ζαφειράκης Παναγιώτης - Κυβερνήτης
  
• Δημόπουλος Χρήστος - Συγκυβερνήτης
  
• Παπαμιχαήλ Κωνσταντίνος - Πλήρωμα
  

(Το Grumman HU-16 Albatross είναι αμφίβια αεράκατος με δύο εμβολοφόρους κινητήρες κατασκευασμένο κυρίως για αποστολές θαλάσσιας διάσωσης ......)..."


πηγές : wikipedia &
http://polemikiaeroporia.blogspot.gr/

[sukhoi.su29]

Στις 26 Ιανουαρίου του 1962
Εκτοξεύεται το διαστημόπλοιο Ρέϊντζερ 3.

"...Το πρόγραμμα Ρέϊντζερ (Ranger) περιλάμβανε μια σειρά , μη επανδρωμένων τηλεκατευθυνόμενων διαστημικών αποστολών των Ηνωμένων Πολιτειών στη δεκαετία του '60.
Στόχος τους ήταν να ληφθούν οι πρώτες κοντινές εικόνες της επιφάνειας της Σελήνης.
Προορισμός των διαστημικών σκαφών Ρέϊντζερ ήταν, αφού φτάσουν κοντά στη Σελήνη, να επιχειρήσουν ελεύθερη πτώση και να μεταδώσουν όσα στοιχεία προλάβουν πριν την τελική σύγκρουση στην επιφάνειά της.
Τα Ρέϊντζερ σχεδιάστηκαν, ξεκινώντας το 1959, σε 3 διαφορετικές εκδόσεις το Μπλοκ 1, το Μπλοκ 2 και το Μπλοκ 3. Κάθε Μπλοκ είχε ιδιαίτερους στόχους αποστολής και σταδιακά πιο εξελιγμένη τεχνολογία......."

http://solarsystem.nasa.gov/missions/profile.cfm?Sort=Alpha&Letter=R

http://www.lpi.usra.edu/resources/mapcatalog/Ranger/



Πηγή :http://el.wikipedia.org/wiki

[sukhoi.su29]

Στις 28 Ιανουαρίου του (καταραμένου)** 1986...

Το Διαστημικό Λεωφορείο Τσάλλεντζερ χάνεται 73'' δευτερόλεπτα μετά από την εκτόξευση .
Η παγκόσμια κοινότητα συγκλονίστηκε παρακολουθώντας την βιαιότητα της έκρηξης .
Το πρόγραμμα των Διαστημικών Λεωφορείων βρισκόταν ακόμα στην πρώτη του πενταετία και οι τηλεοπτικές μεταδόσεις των εκτοξεύσεων απο το ακρωτήριο Κανάβεραλ προκαλούσαν ζωηρό ενδιαφέρον.
Ιδιαίτερη συγκίνηση είχε προκαλέσει το γεγονός ότι εντός της επταμελούς αποστολής συμμετείχε και η δασκάλα Christa McAuliffe.
http://en.wikipedia.org/wiki/Christa_McAuliffe
.

** (3 μήνες μετά στις 26 Απριλίου, γίνεται το τρομακτικό ατύχημα στο Τσέρνομπιλ .)


https://www.youtube.com/watch?v=j4JOjcDFtBE

[sukhoi.su29]

Στις 2 το πρωί , τα ξημερώματα , της 19ης Φεβρουαρίου 1945 αρχίζει η μάχη στη νήσο Ιβοζίμα .
Οι Αμερικανοί σφυροκοπούν με ανηλεή βομβαρδισμό από αέρα και θάλασσα.
Στις 8:59 το πρωί άρχιζει η απόβαση 30.000 πεζοναυτών κάτω από τα ιαπωνικά πυρά, που προέρχονταν από το βουνό Σουριμπάτσι. Οι Αμερικανοί βρίσκονταν σε δυσμενή θέση, καθώς δεν είχαν τη δυνατότητα να καλυφθούν, εξαιτίας του επίπεδου εδάφους , που αποτελείτο από ηφαιστειακή άμμο. Μέχρι το τέλος της ημέρας, άλλοι 40.000 πεζοναύτες ρίχτηκαν στο πεδίο της μάχης.
Ιβοζίμα σημαίνει «Νησί του θείου» στα ιαπωνικά, εξαιτίας των θειούχων κοιτασμάτων του. .
Η έκτασή του είναι 21 τετραγωνικά χιλιόμετρα , ανήκει στη συστάδα νήσων Ογκασαβάρα και απέχει 650 ναυτικά μίλια νότια του Τόκιο.
Κύριο μορφολογικό χαρακτηριστικό του είναι το βουνό Σουριμπάτσι, ύψους 166 μέτρων.

Ήταν μια από τις φονικότερες μάχες και μία από τις μεγαλύτερες αμφίβιες επιχειρήσεις στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Εντάσσεται στις στρατιωτικές επιχειρήσεις που έλαβαν χώρα στο θέατρο του Ειρηνικού ,το αποκαλούμενο ως ο " Π Ο Λ Ε Μ Ο Σ ΤΟΥ Ε Ι Ρ Η Ν Ι Κ Ο Υ " κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου .
Ένας πόλεμος - που είναι κάπως λιγότερο γνωστός στο ευρύ κοινό , και τον απετέλεσαν μια μεγάλη σειρά απο μάχες , ναυμαχίες και αποβάσεις των Αμερικανικών στρατευμάτων σε δεκάδες νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού και με το τέλος του οποίου στις 2 Σεπτεμβρίου του 1945 τελείωσε οριστικά ο Β΄Π.Π. ο οποίος είχε τερματιστέι στην Ευρώπη με την παράδοση του Βεορλίνου απο τις 8-9 Μαΐου του 1945.




" Ο Π Ο Λ Ε Μ Ο Σ Τ Ο Υ Ε Ι Ρ Η Ν Ι Κ Ο Υ "
...ξεκίνησε στην ουσία με τη διένεξη Κίνας και Ιαπωνίας το 1937 , και ακολούθως ον Δεκέμβριο του 1941, με την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ , και εντάχθηκε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο . Αντίπαλοι η Ιαπωνία με τους Συμμάχους και ο χώρος που διαδραματίστηκε ο Ειρηνικός ωκεανός.
Αν και η Ιαπωνία ήταν μέρος του Άξονα, ελάχιστη βοήθεια δέχτηκε από την Γερμανία και Ιταλία ενώ βοηθήθηκε περισσότερο από την Ταϊλάνδη.
Από τους Συμμάχους, συμμετείχαν κυρίως οι Αμερικανοί, η Κίνα, η Βρετανία, οι Φιλιππίνες και η Ολλανδία.

ΤΑ ΑΙΤΙΑ
Η ένταση στις σχέσεις Ιαπωνίας και Δυτικών χωρών είχε ξεκινήσει μερικά χρόνια πριν.
Πιο συγκεκριμένα η Αυστραλία, η Αμερική, η Μεγάλη Βρετανία και η Ολλανδία σταμάτησαν να εξάγουν ατσάλι, σιδηρομεταλλεύματα και πετρέλαιο στην Ιαπωνία για να την αποθαρρύνουν από την επεκτατική της πολιτική.
Καθώς το 80% του πετρελαίου που κατανάλωνε η Ιαπωνία προέρχονταν από εισαγωγή, το εμπάργκο των Δυτικών χωρών θα επέφερε την οικονομική της κατάρρευση και την εγκατάλειψη των πρόσφατα κατακτημένων εδαφών.
Η λύση ήταν η εύρεση νέων τέτοιων πόρων στις περιοχές που έλεγχαν οι Βρετανοί και η Ολλανδία, κυρίως η Μαλαισία και οι Ανατολικές Ινδίες . Τα γεγονότα ξεκινούν με την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ, η οποία ουσιαστικά έβαλε την Αμερική στον πόλεμο.
Η Ιαπωνία μέχρι τότε εκτός από την Κίνα, είχε εισβάλει και στη Γαλλική Ινδοκίνα. Μετά την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ , οι Ιάπωνες κατέλαβαν τη νήσο Γουαίηκ, τη νήσο Γκουάμ, το Χονγκ Κονγκ , τη Μαλαισία και τη Βιρμανία. Η Σιγκαπούρη, την οποία κατείχαν οι Βρετανοί, κατακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1942 και το ίδιο έγινε τον Μάρτιο με τις Ανατολικές Ολλανδικές Ινδίες (Ινδονησία) και τη Νέα Γουϊνέα , καθώς και πολλά νησιά του Ειρηνικού ωκεανού .

Τα πρώτα χρόνια του πολέμου λοιπόν , η Ιαπωνία είχε καταφέρει να καταλάβει μεγάλες εκτάσεις των περιοχών στις οποίες είχε εισβάλει .

Από το 1944 και μετά οι Αμερικανικές δυνάμεις άρχισαν να ανακαταλαμβάνουν τις περιοχές αυτές .
Στις αρχές του 1945 οι Αμερικανοί έχοντας καταλάβει τα νησιά Μάρσαλ και Μαριάνες, μπορούσαν να εξαπολύουν επιθέσεις στην ενδοχώρα της Ιαπωνίας με τα στρατηγικά βομβαρδιστικά Β-29.
Οι ιαπωνικές δυνάμεις είχαν υποστεί σημαντικές απώλειες, τόσο στο ναυτικό, όσο και στην αεροπορία τους.
Μετά τις εξελίξεις αυτές, το ιαπωνικό επιτελείο αποφάσισε να κρατήσει πάση θυσία τα νησιά Ογκασαβάρα. Τυχόν απώλειά τους θα διευκόλυνε τις αεροπορικές επιδρομές των Αμερικανών, θα αποσυνέθετε την πολεμική παραγωγή και θα προκαλούσε πτώση του ηθικού του λαού.

Ειδικότερα, στην Ιβοζίμα υπήρχε ραντάρ εγκαίρου προειδοποιήσεως και δύο αεροδιάδρομοι. Οι Αμερικάνοι εποφθαλμιούσαν το νησί, επειδή το χρειάζονταν ως προγεφύρωμα για την επικείμενη επιχείρησή τους στην Οκινάβα, αλλά και γιατί τα ιαπωνικά αεροπλάνα που στάθμευαν εκεί παρενοχλούσαν τα Β-29.
Η ιδέα για την κατάληψη της Ιβοζίμα ανήκε στο ναύαρχο Τσέστερ Νίμιτζ, ενώ ο στρατηγός Ντάγκλας ΜακΆρθουρ διαφωνούσε, επιδιώκοντας την κατάληψη της Φορμόζας (σημερινής Ταϊβάν).

Οι Ιάπωνες ανέθεσαν την άμυνα του νησιού στον αντιστράτηγο Τανταμίτσι Κουριμπαγιάσι, με τη διαταγή να το κρατήσει μέχρι τελικής πτώσεως. Αυτός μετέφερε στην Ιβοζίμα 22.000 άνδρες και βαρύ πυροβολικό.
Η άμυνα του νησιού θα στηριζόταν σε ένα εκτεταμένο δίκτυο από σπηλιές και υπόγειες στοές, προκειμένου οι άνδρες του να προφυλαχθούν από τα εκτεταμένα πυρά, που ανέμενε από τους Αμερικανούς.

Το σχέδιο του Κουριμπαγιάσι συνίστατο στην ανενόχλητη απόβαση των Αμερικανών στην ακτή της Ιβοζίμα και τη μη ανταπόδοση των πυρών από τους άνδρες του, προκειμένου να μην αποκαλυφθούν οι θέσεις τους.
Όταν οι Αμερικανοί θα έφθαναν σε βάθος 500 μέτρων από την ακτή, το πυροβολικό θα αναλάμβανε δράση, ενώ οι στρατιώτες θα υπεράσπιζαν τις θέσεις τους μέχρι θανάτου.

Όταν το αμερικανικό επιτελείο αποφάσισε να υιοθετήσει την πρόταση Νίμιτζ για επίθεση στην Ιβοζίμα, διέθεσε για την επιχείρηση πενταπλάσιες δυνάμεις, ήτοι 110.000 άνδρες.
Επικεφαλής του 5ου Αμφιβίου Σώματος Στρατού, που το αποτελούσαν τρεις μεραρχίες πεζοναυτών (3η, 4η και 5η), τέθηκε ο στρατηγός Χόλαντ Σμιθ, ο επονομαζόμενος και πατέρας του μοντέρνου αμφίβιου πολέμου.

Η επίθεση για την κατάληψη στο βουνό Σουριμπάτσι ξεκίνησε την τέταρτη ημέρα , το βουνό αποκόπηκε από το υπόλοιπο νησί και οι πεζοναύτες ξεκίνησαν για την κατάληψή του.
Παρότι πίστευαν ότι θα συναντήσουν ισχυρή αντίσταση από τους Ιάπωνες, έφθασαν στην κορυφή του χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.
Εκεί ύψωσαν σ' ένα κομμάτι σωλήνα την αμερικάνικη σημαία και την έμπηξαν στο έδαφος. Το στιγμιότυπο απαθανάτισε ο φωτογράφος του «Associated Press» Τζο Ρόζενταλ, σε μία φωτογραφία που έμεινε στην ιστορία .

Παρά την απώλεια του Σουριμπάτσι και την πτώση του ηθικού τους, οι Γιαπωνέζοι πολέμησαν γενναία μέχρις ενός για ένα ακόμη μήνα, προκαλώντας μεγάλες απώλειες στους Αμερικανούς.
Οι εχθροπραξίες σταμάτησαν το πρωί της 26ης Μαρτίου 1945, .
Από τους 22.000 Γιαπωνέζους υπερασπιστές της Ιβοζίμα , 20.703 έπεσαν στην μάχη, ανάμεσά τους και ο διοικητής τους αντιστράτηγος Κουριμπαγιάσι, ενώ 216 αιχμαλωτίσθηκαν.
Οι Αμερικανοί είχαν και αυτοί μεγάλες απώλειες: 5.598 νεκρούς, 494 αγνοούμενους και 19.189 τραυματίες. Πρόκειται για τη μοναδική μάχη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κατά την οποίαν οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν περισσότερα θύματα (νεκρούς και τραυματίες) απ' ό,τι οι γιαπωνέζοι.

Η κατάληψη της Ιβοζίμα απετέλεσε ένα ακόμη βήμα για την προώθηση των Αμερικανών προς την ιαπωνική ενδοχώρα και τη λήξη των επιχειρήσεων στο Μέτωπο του Ειρηνικού. Πάντως, πολλοί στρατιωτικοί αναλυτές, υπό το πρίσμα των μεγάλων απωλειών για τους Αμερικανούς, αμφισβήτησαν την αναγκαιότητα της κατάληψης της νήσου. Η Ιβοζίμα έμεινε υπό αμερικανική κυριαρχία έως το 1968, οπότε επεστράφη στην Ιαπωνία.

Μετά από μεγάλες μάχες στο Βόρνεο, την Ίβο Τζίμα και την Οκινάουα , οι Αμερικανοί πλησίασαν την Ιαπωνία και άρχισαν να την βομβαρδίζουν. Ορμώμενα από τις βάσεις στις Μαριάννες Νήσους, υπό τη διοίκηση του αποφασιστικού Πτέραρχου Κέρτις Λε Μαίη, τα τελευταία αμερικανικά βομβαρδιστικά Β-29 έκαψαν την Ιαπωνία εκ βάθρων.
Μόνο μεταξύ 9-10 Μαΐου 1945 στο Τόκιο χάθηκαν 100.000 άτομα μέσα σε μία πύρινη κόλαση.
Η αντίσταση της Ιαπωνίας ήταν πλέον πρακτικά αδύνατη , ο αυτοκράτορας Χιροχίτο προσπαθούσε να βρει τρόπο, μυστικά, να πετύχει μια συνεννόηση, αλλά οι στρατιωτικοί ετοιμάζουν άμυνα μέχρις εσχάτων την ώρα που, οι Αμερικανοί, θα τολμούσαν μια απόβαση στο μητροπολιτικό τους έδαφος.

Στο εσωτερικό της οι πολιτικοί καταλαβαίνουν ότι το σχέδιο των 6 μηνών αστραπιαίου πολέμου ,δεν έχει αποφέρει αποτελέσματα και η τελική ήττα είναι αναπόφευκτη.
Όμως την πρακτική ισχύ διαθέτουν οι στρατιωτικοί οι οποίοι επιβάλλουν στους πολιτικούς τη θέλησή τους και η χώρα ζει ουσιαστικά υπό στρατιωτική δικτατορία, όπου και ο αυτοκράτορας Χιροχίτο, αποτελεί ένα είδος μαριονέτας του καθεστώτος.
Για τους στρατιωτικούς η μόνη επιλογή είναι η μάχη μέχρις εσχάτων και ελπίζουν απλά να προκαλέσουν τόσο πολλές ανθρώπινες απώλειες στον εχθρό, που να τον αναγκάσουν, να αναθεωρήσει τα σχέδιά του για την κατάληψη της χώρας τους.
Στη μάχη των Φιλιππίνων, στις 20 Οκτωβρίου 1944, εμφανίζονται οι πρώτοι πιλότοι αυτοκτονίας «καμικάζι», οι οποίοι οδηγούν τα αεροπλάνα τους, γεμάτα εκρηκτικές ύλες, να καταπέσουν επί των εχθρικών πλοίων. Αν και αυτό τρομάζει αρχικά τις ΗΠΑ, σε λίγο διαπιστώνουν ότι, ουσιαστικά, πρόκειται για ένα κύκνειο άσμα της Ιαπωνίας.
Οι καμικάζι είναι η απόδειξη της ανικανότητας του εναπομείναντος άπειρου ανθρώπινου υλικού να πλήξει σε μάχη τον εχθρό, πράγμα που κατάφερνε πολύ άνετα το 1941 - 1942.
Επιπλέον, πρόκειται κυρίως για νεαρούς εθελοντές, που δεν είχαν καιρό να εκπαιδευθούν.
Θα χαθούν συνολικά κάπου 1.800 χωρίς να προκαλέσουν τις απώλειες που ήλπιζαν. Καταστρέφονται μόνο 2-3 μεγάλα πλοία, κάπου 10 μικρότερα και κάπου 100 υφίστανται ζημίες τις οποίες τελικά αποκατέστησαν, και αυτό αποτελεί μόνο το 10% του συνολικού στόλου των ΗΠΑ που δρα στον Ειρηνικό.
Σύντομα, η απώλεια των Φιλιππίνων προκάλεσε εσωτερικά την πρώτη πολιτική κρίση, που οδήγησε σε παραίτηση τον στρατιωτικό πρωθυπουργό Τότζο Χίντεκι, χωρίς όμως να αλλάξει την ιαπωνική νοοτροπία για τη συνέχεια του πολέμου, η οποία κρατήθηκε στο ίδιο πνεύμα της μάχης μέχρις εσχάτων.

Στην Ουάσινγκτον σχεδιάζουν το τέλος . Θα γίνει η Απόβαση στην Ιαπωνία ή όχι ? . Υπάρχει άλλος τρόπος για παράδοση και τερματιμσό του πολέμου ή όχι ?.
Η κατάσταση είναι πολύπλοκη , εξαρτάται απο πολλές παραμέτρους και οι αποφάσεις δύσκολες.

Τ ο μεγάλο σχέδιο είναι η απόβαση και οι εκτιμήσεις για τις απώλειες είναι μεγάλες: λογαριάζουν κάπου 2.000.000 ακόμα νεκρούς Αμερικανούς.
Οι Μακ Άρθουρ , Νίμιτς , Λε Μαίη και Αϊζενχάουερ επιμένουν ότι η απόβαση δεν είναι αναγκαία, διότι η Ιαπωνία, εντελώς αποκλεισμένη ναυτικά από παντού, χωρίς βασικά εφόδια και υφιστάμενη αδιάκοπους βομβαρδισμούς, δεν αποτελεί πλέον απειλή.
Αλλά, διπλωματικά, η κατάσταση εμπλέκεται με την Ε.Σ.Σ.Δ. , η οποία κηρύσσει τον πόλεμο και εξαπολύει επίθεση στην Ιαπωνία, ενώ κατέχει ήδη σημαντικό τμήμα της Ευρώπης την ώρα που πλησιάζουν οι διασκέψεις για τη μεταπολεμική κατάσταση στο Πότσνταμ.

Τότε ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρρυ Τρούμαν δέχεται συμβουλές να χρησιμοποιήσει το νεοανακαλυφθέν υπερόπλο της Ατομικής Βόμβας, που οι ΗΠΑ σχεδίαζαν αρχικά για να χρησιμοποιήσουν εναντίον του Χίτλερ.
Η απόφαση δέχεται έντονες επικρίσεις, κυρίως από τους επιστήμονες που την κατασκεύασαν, αλλά ο Τρούμαν αποβλέπει σε μια έκρηξη της οποίας ο (από)ηχος θα ακουστεί κυρίως στη Μόσχα.

Στις 6 Αυγούστου (Χιροσίμα) και 9 Αυγούστου (Ναγκασάκι) του 1945 η Ιαπωνία δέχεται δύο ατομικές βόμβες, που προκαλούν 240.000 νεκρούς και πολύ μεγαλύτερο αριθμό τραυματιών και θυμάτων της ραδιενεργής ακτινοβολίας, ενώ οι πόλεις που χτυπήθηκαν σχεδόν εξαφανίζονται από τον χάρτη.
Τ Ε Λ Ο Σ .
Αυτό δίνει την ευκαιρία στον Χιροχίτο να προβεί σε άμεσες συνεννοήσεις για παράδοση της Ιαπωνίας, παρακάμπτοντας τους στρατιωτικούς και τελικά ο πόλεμος τερματίζεται επίσημα στις 2 Σεπτεμβρίου 1945 με την επίσημη υπογραφή της άνευ όρων παράδοσης της Ιαπωνίας, επάνω στο θωρηκτό " USS Missouri ".

Μια λίστα απο τις ενδεικτικότερες πολεμικές επιχειρήσεις στον πόλεμο του Ειρηνικού , ενώ διεξήχθησαν δεκάδες ακόμη μάχες σε πολλά σημεία όπως φαίνεται και απο έναν απο τους πολλούς χάρτες που βρίσκονται σε Ιστορικές πηγές στο Διαδίκτυο και αναφέρονται στο Ιστορικό.


Επίθεση στο Pearl Harbor 7 December 1941
1. Μάχη στα νησιά Wake 7–23 December 1941
2. Η Επιδρομή του Doolittle 18 April 1942
3. Ναυμαχία της θάλασσας των Κοραλλίων 8 May 1942
4. Ναυμαχία του Midway 4–6 June 1942
5. Εκστρατεία στο Guadalcanal 7 August 1942 & 9 February 1943
6. Εκστρατεία στα νησιά Gilbert και Marshall 1943–1944
7. Επιδρομή στα νησιά Makin 17–18 August 1942
8. Μάχη στα νησιά Rennell 29–30 January 1943
9. Μάχη Tarawa 20 November 1943
10. Μάχη Kwajalein 1 February 1944
11. Μάχη Eniwetok 17 February 1944
12. Μάχη στα νησιά Truk 18 February 1944
13. Εκστρατεία στα νησιά Mariana και Palau 1944
14. Μάχη της Saipan 15 June 1944
15. Μάχη της Philippine Sea 19–21 June 1944
16. Μάχη της Guam 21 July 1944
17. Μάχη της Tinian 24 July 1944
18. Μάχη της Peleliu 15 September 1944
19. Μάχη της Angaur 17 September 1944
20. Μάχη της Leyte 20 October 1944
21. Μάχη της Leyte Gulf 23 October 1944
22. Μάχη της Iwo Jima 19 February 1945
23. Μάχη της Okinawa 1 April 1945





πηγές : "σαν σήμερα"
_ "wikipedia"