petame.gr

Το Messerschmitt Bf 109 υπήρξε ένα Γερμανικό καταδιωκτικό αεροσκάφος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που σχεδιάστηκε από τον Βίλλυ Μέσσερσμιτ (Willy Messerschmitt) στις αρχές της δεκαετίας του ʼ30. Ήταν ένα από τα πρώτα πραγματικά σύγχρονα αεροσκάφη της περιόδου εκείνης, περιλαμβάνοντας χαρακτηριστικά όπως ολομεταλλικό κέλυφος ατράκτου, κλειστό κουβούκλιο και ανασυρόμενους τροχούς προσγείωσης. Το Bf 109 παρήχθη σε μεγαλύτερους αριθμούς από οιοδήποτε άλλο καταδιωκτικό αεροσκάφος στην ιστορία, με 30.573 μονάδες κατασκευασμένες μόνο κατά την περίοδο 1939-1945. Η παραγωγή καταδιωκτικών αποτέλεσε το 47% της συνολικής Γερμανικής παραγωγής αεροσκαφών και το Bf 109 κάλυψε το 57% της παραγωγής καταδιωκτικών όλων των τύπων.

Το Bf 109 ήταν το βασικό καταδιωκτικό της Luftwaffe καθʼ όλη τη διάρκεια του Β΄ Π.Π., αν και από τα 1942 άρχισε να αντικαθίσταται εν μέρει από το Focke-Wulf Fw 190. Το Bf 109 σημείωσε περισσότερες καταρρίψεις από οποιοδήποτε άλλο αεροσκάφος στην ιστορία. Κατά περίσταση υπηρέτησε ως μαχητικό «αεροπορικής υπεροχής», μαχητικό συνοδείας, καταδιωκτικό, ελαφρό βομβαρδιστικό και αναγνωριστικό. Αν και είχε κάποιες αδυναμίες, όπως μικρή ακτίνα δράσης και, κυρίως, ένα στενό κι επικίνδυνο σύστημα τροχών προσγείωσης που ανασύρονταν προς τα έξω, ανταγωνίστηκε επάξια τους αντιπάλους του μέχρι το τέλος του πολέμου.

Το Bf 109 χρησιμοποιήθηκε από τους τρεις κορυφαίους άσσους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: τον Έριχ Χάρτμαν (Erich Hartmann), τον μεγαλύτερο άσσο όλων των εποχών με 352 νίκες, τον Γκέρχαρντ Μπάρκχορν (Gerhard Barkhorn), με 301 νίκες, και τον Γκίντερ Ραλ (Günther Rall) με 275 νίκες. Όλοι τους πέταξαν με την 52η πτέρυγα μάχης, κυρίως στο Ανατολικό μέτωπο, σε μια μονάδα που χρησιμοποιούσε αποκλειστικά τους διάφορους τύπους των Bf 109, σημειώνοντας συνολικά πάνω από 10.000 νίκες. Ο Χάρτμαν αρνήθηκε να πετάξει στη μάχη με άλλο αεροσκάφος, καθʼ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Ο Χανς Γιόαχιμ Μαρσέιγ (Hans-Joachim Marseille), ο «αστέρας της Αφρικής», πετώντας επίσης με Bf 109, επέτυχε 158 νίκες, κυρίως ενάντια στους Δυτικούς συμμάχους στη Βόρειο Αφρική, συμπεριλαμβανομένων 17 καταρρίψεων που σημείωσε μέσα σε μια μόνο μέρα.

Περιγραφή
Αποστολή Καταδιωκτικό
Πλήρωμα Μονομελές
Κατασκευαστής Bayerische Flugzeugwerke (Messerschmitt)
Σχεδιαστής Willy Messerschmitt
Παρθενική πτήση 28 Μαΐου 1935
Είσοδος σε υπηρεσία 1937
Απόσυρση 1945 Luftwaffe, 1965 Ισπανία
Πρωτεύων χρήστης Γερμανική Πολεμική Αεροπορία (Luftwaffe)
Περίοδος παραγωγής 1937–1945
Συνολική παραγωγή Άνω των 31.000 μονάδων

Διαστάσεις
Μήκος 8,95 m
Εκπέτασμα 9,925 m
Κείμενο από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

To είδα πριν λίγο καιρό και μου άρεσε η ιδέα. Ένα αεροπλάνο κατασκευασμένο από τον Παναγιώτη Σοφό που εμπορευόταν τη δεκαετία του ʼ80. Θεωρώ ότι είναι τιμή μου να έχω στην κατοχή μου ένα αεροπλάνο από τα χέρια του και για το λόγο αυτό είπα να τολμήσω να το συζητήσω μαζί του. Του το είπα και με ευχαρίστηση μου υποσχέθηκε να ξεθάψει τα καλούπια και να μου ετοιμάσει ένα.
Πρόκειται για το Me-109F (σχετική φωτογραφία παρακάτω) του οποίου η άτρακτος είναι κατασκευασμένη με πολλές λεπτομέρειες από εποξική ρυτίνη ενώ τα φτερά από διογκωμένη πολυστερίνη υπενδεδυμένα με καπλαμά.

Θα προσπαθήσω να παρουσιάσω με λεπτομέρεια την όλη προσπάθεια με πολλές φωτογραφίες και σχόλια από διάφορες φάσεις της κατασκευής και για πρώτη φορά θα ασχοληθώ με glassing, κάτι που θα επιχειρήσω για πρώτη φορά…w

Ακολουθούν φωτογραφίες από την άτρακτο και τις εργασίες που έχω κάνει έως σήμερα.
Στη φωτογραφία 2,3 και 4 φαίνεται ο ουραίος τροχός (ιδιοκατασκευή ΑΝΚΟΝ!). Έχει χρησιμοποιηθεί ντίζα 4 χιλιοστά και βάση από ρηναίο τροχό από μία συγχωρεμένη Cessna…`M`.
Στη φωτογραφία Νο5 το εσωτερικό με τοποθετημένα το servo γκαζιού (Hitec HS81) και τη μπουκάλα για τον αέρα μαζί με τη βαλβίδα και το servo (Hitec HS55).

Και μερικές ακόμη λεπτομέρειες από την κατασκευή. Το αγαπημένο συρματόσχοινο από ποδήλατο για το γκάζι, το extension μπροστά στον κινητήρα για να δουλεύει καλύτερα, η βάση για τον 90άρη O.S. και οι νομείς που ήδη κολλήθηκαν με 24ωρη εποξική.

Αυτά για σήμερα! πάω για...._P_P

Μερικές φωτογραφίες από τον κινητήρα (O.S.91) τοποθετημένο όπου φαίνεται και πως δουλεύει το γκάζι...

Ήρθε η ώρα να ασχοληθώ με το φτερό. Αρχικά το κόλλησα με 24ωρη εποξική και μετά θα κολλήσω στην ένωση χονδρό υαλόπανο (περιέχεται στο κιτ!) που θα ενισχύσει την κατασκευή. Μπορείτε να δείτε και τη διαγράμμιση για τα ailerons. Θα χρειαστεί να συνεχίσω το κόψιμο για τα flaps μιας και είναι optional. Επίσης κολλήθηκε παράλληλα και το χείλος προσβολής.
*Η χαρτοταινία βοηθάει πολύ στο να αφαιρείται εύκολα η περίσσια εποξική.

Έπεται συνέχεια!

πολύ έξυπνο αυτό με το γκάζι θα το αντιγράψω στο hellcat πού το έβαλα με τα χίλια ζόρια και είναι σκληρό σαν πέτρα
Μπράβο σου και μπράβο στο πετάμε που μας δείνει την δυνατότητα να μαθάινουμε συνεχώς

Αντώνη αυτό είναι ένα ωραίο κόλπο ειδικά για 4χρονους που δεν υπάρχει και μεγάλο περιθώριο για ντίζα. Εγώ συνήθως το φτιάχνω με πλακέτα ηλεκτρονικών κυκλωμάτων ή παλιότερα από αεροπορικό κόντρα πλακέ.

Συνέχεια κατασκευής με το φτερό, κολλημένο πια, μαζί με το υαλούφασμα. Κόπηκαν τα ailerons όπως επίσης και τα flaps. Δείτε επίσης και το φτερό πως θα είναι στην τελική του μορφή με τα εποξικά tips που θα κολληθούν όταν γίνει το glassing.
Μέχρι εδώ όλα καλά και σχετικά εύκολα. Τώρα θα συνεχίσω με την κάτω πλευρά του φτερού και την διαμόρφωση του για να υποδεχθεί τα πνευματικά retract της robart w

και απο περιέργεια να ρωτήσω ........γιατί μόνο ένας πύρος? και οχι δύο ωστε και περισσοτερη μηχανική αντοχή και μοιρασμένη (ετσι για να μαθαίνουμε κόλπα απο τους παλιότερους)

sos.o.ka έγραψε: ↑και απο περιέργεια να ρωτήσω ........γιατί μόνο ένας πύρος? και οχι δύο ωστε και περισσοτερη μηχανική αντοχή και μοιρασμένη (ετσι για να μαθαίνουμε κόλπα απο τους παλιότερους)

..., παλιο καλουπι, παλια τεχνικη...
Δεν ειναι δυσκολο ομως να προσθεσεις ακομη εναν ¨η δυο εαν θελεις για περισσοτερη αντοχη, δυο καβιλιες μια ενισχησουλα και δυο τρυπουλες ειναι οοολη η δουλεια!

ΥΓ

Πρωτα απο¨λα να σου ευχηθω καλοριζικο και καλοπεταχτο !!!
Κωστα μας συνχωρεις εαν σου ¨χαλαμε¨την παρουσιαση, εαν θελεις μπορεις να μεταφερεις τις αποριες και τις κουβεντες μας σε αλλο ¨θεμα΄χωρις ¨παρεξηγηση¨.
Φιλικα
Χρηστος Αραπης

Χρήστο κανένα πρόβλημα. Οι λόγοι που παρουσιάζω τέτοιου είδους κατασκευές είναι δύο. Αρχικά με ενδιαφέρει να μεταδίδω και να μοιράζομαι τη γνώση που έχω αποκτήσει όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με το hobby, αλλά και να μάθω ακόμη περισσότερα με συζητήσεις τέτοιου επιπέδου. Παρατηρήσεις τέτοιου είδους είναι πάντα ευπρόσδεκτες γιατί κανείς δεν τα ξέρει όλα!

Τώρα Αντώνη και Χρήστο σχετικά με το θέμα της καβίλιας. Ο κανόνας είναι να χρησιμοποιούμε δύο, αν μιλάμε φυσικά για χτιστή κατασκευή όπου έχει δεχθεί ενίσχυση στο σημείο που εφαρμόζονται. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όπου το φτερό είναι κατασκευασμένο από διογκωμένη πολυστερίνη (φελιζόλ) το καταλληλότερο σημείο είναι εκεί που ενώνονται τα φτερά μιας και εκεί η 24ωρη εποξική έχει δημιουργήσει ένα ¨φιλέτο¨ όπου εκεί μπορεί να στηριχθεί καλύτερα. Αν έβαζα δύο καβίλιες η κόλλα θα έπιανε μόνο σε φελιζόλ και μετά από λίγο καιρό θα δημιουργούσε κενά. Άλλωστε και στο σχέδιο του αεροπλάνου ο Π. Σοφός συνιστά μόνο μία καβίλια όπως ακριβώς την έχω τοποθετήσει.

Αυτά προς το παρόν….Κ

σωστός............και κατεγράφη!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κατασκευή φτερού συνέχεια. Αρκετή δουλειά και σκέψη μιας και προχωράω πλέων μόνος με αρκετό αυτοσχεδιασμό. Στις φωτογραφίες παρακάτω μπορείτε να δείτε:

• Τις τρύπες που έγιναν για τα 4 servo. Για την περίπτωση αυτή έφτιαξα κουτάκια από light κόντρα πλακέ 2,5 χιλιοστών και για να περάσουν τα καλώδια έφτιαξα ένα λούκι περίπου 1Χ1cm από μπάλσα. Έπεσε αρκετό σκάψιμο στο φελιζόλ αλλά το αποτέλεσμα κρίνεται ικανοποιητικό.

• Την εφαρμογή των retracts. Εδώ ήταν και το ποιο δύσκολο σημείο μιας και έπρεπε να υπολογίσω από το μηδέν που θα τοποθετηθούνw

Μερικές ακόμη....

Και οι τελευταίες για σήμερα.