DORNIER Do 23

[Pantelis papageorgiou]

Μετά από παράκληση του διαχειριστή παρουσιάζω εκ νέου περιληπτικά την κατασκευή του Dornier.
Το συγκεκριμένο αεροπλάνο ήταν το πρώτο βομβαρδιστικό της Wermacht. Σχεδιάστηκε και μπήκε στην παραγωγή το 1935 σαν μετεξέλιξη του Do13. Επιχειρησιακά χρησιμοποιήθηκε μόνο στην Τσεχία και τον Ισπανικό εμφύλιο. Αντικαταστάθηκε γρήγορα από τα heinkel 111.
Η κατασκευή ήταν από αλουμίνιο, κυρίως, ενώ τα φτερά ήταν επενδεδυμένα στο μεγαλύτερο μέρος τους από ύφασμα.
Είναι ένα σπανιότατο αεροσκάφος καθώς δεν σώζεται κανένα σήμερα και η τεκμηρίωση ήταν φτωχή και δύσκολη.
Το μοντέλο κατασκευάστηκε σε κλίμακα 1:10. Άνοιγμα φτερών 2,60 , άτρακτος 1,90 , κινητήρες 2 Χ OS 70surpass.

[Pantelis papageorgiou]

Ξεκίνησα από την άτρακτο και την έφερα στην κατάσταση που βλέπετε ώστε να μπορέσουν να γίνουν όλες οι εργασίες που απαιτούνται (ντίζες, ηλεκτρονικά, κόκπιτ...)αφού ταιριάξουν τα φτερά. Η άτρακτος είναι δικτύωμα από μπάλσα επενδεδυμένο με μπάλσα 3χιλ. και ενίσχυση στο σημείο που ταιριάζει το φτερό από κόντρα πλακέ 3χιλ.

[Pantelis papageorgiou]

Εν συννεχεία άρχισα την κατασκευή του φτερού. Το φτερό αποτελείται από 4 κομμάτια. Δύο κεντρικά τμήματα που φέρουν τα ατρακτίδια των κινητήρων και δύο ακραία τμήματα. Τα κεντρικά τμήματα στη συννέχεια κολλήθηκαν ώστε να αποτελέσουν ένα ενιαίο κομμάτι ενώ τα ακραία τμήματα έγιναν αποσπώμενα για να μεταφέρεται το αεροπλάνο. Εδώ βλέπετε το ένα από τα δύο κεντρικά τμήματα.

[Pantelis papageorgiou]

Εδώ βλέπετε το άλλο μισό κεντρικό, χωρίς ατρακτίδιο και κινητήρα.

[Pantelis papageorgiou]

Κατόπιν κατασκευάστηκαν τα ακραία τμήματα του φτερού και ταιράχτηκαν με τα κεντρικά. Το πιό δύσκολο σε αυτή την διαδικασία ήταν να γίνει το φτερό ίσιο καθώς το πάχος της αεροτομής μεταβάλλεται δραματικά από τη ρίζα στο άκρο και δέν έχει επικάλυψη από ξύλο.Ακόμη και το σχήμα του φτερού δεν βοηθάει καθώς για να επιτευχθεί η καμπύλη που κάνει το χείλος προσβολής κατασκευάστηκε με τεχνική laminate, δηλαδή πολλά λεπτά φύλλα μπάλσας το ένα μπροστά από το άλλο. Έβαλα λοιπόν πέντε shear webs ώστε να κρατηθεί η ομοιοπαραλληλότητα σε όλο το μήκος του φτερού και να διατηρηθεί το σωστό washout. Ήταν πραγματικά δύσκολο και απελπιστικά χρονοβόρο.

[Pantelis papageorgiou]

Μετά έφταξα τα cowls από μπάλσα 3χιλ και τα ταίριαξα στα ατρακτίδια.

[Pantelis papageorgiou]

Κάτι αρχίζει να φαίνεται. Να η αριστερή ημιπτέρυγα.

[Pantelis papageorgiou]

Αφού κολλήθηκαν τα κεντρικά τμήματα του φτερού ήταν καιρός να ταιριάξει το φτερό στην άτρακτο. Βιδώνει με 4 βίδες από teflon. Στη συννέχεια κατασκεύασα τα κρεμαστά πηδάλια (όχι εύκολη ιστορία να ευθυγραμμιστούν) αλλά δυστυχώς δεν έχω φωτογραφίες από την κατασκευή τους.

[Pantelis papageorgiou]

Τότε ξεκίνησα την πιο χρονοβόρα διαδικασία της κατασκευής. Το σύστημα προσγείωσης. Είναι ένα κλασσικό Μακφέρσον με τριγωνικό ψαλίδι το οποίο αποτελείται από δύο ανεξάρτητα τμήματα που βιδώνουν στο strut σαν ακρόμπαρα. Κατασκευάστκαν από ανοξείδωτη ντίζα Μ4 και αλουμινένια ball links. Βιδώνουν στην άτρακτο σε αλουμινένιες βάσεις κατασκευασμένες στη φρέζα. Τα struts κατασκευάστηκαν στον τόρνο από αλουμίνιο. Προσαρμόζονται στα ατρακτίδια με μονοαξονική άρθρωση την οποία επίσης κατασκεύασα στη φρέζα. Όλα τα αλουμίνια είναι αεροπορικού τύπου.

[Pantelis papageorgiou]

Και.... voila! Scale εμφάνιση και λειτουργία.

[Pantelis papageorgiou]

Σειρά είχαν τα ουραία πτερώματα. Παρατηρήστε τις βάσεις που βιδώνουν οι αντιρήδες και τα subfins. To stabilizer έχει γωνία προσβολής 4 μοίρες!!!!!!!

[Pantelis papageorgiou]

Εδώ βλέπουμε το σύστημα με το οποίο κινείται το rudder και ο ουραίος τροχός. Είναι pull pull και εντελώς κρυφό.
Επίσης το ψαλίδι και η βάση του ουραίου τροχού είναι χειροποίητα.

[Pantelis papageorgiou]

Όταν ολοκλήρωσα την ξυλομεταλλοκατασκευή, η άτρακτος και κάποια τμήματα του φτερού (εκεί που είχε επικάλυψη αλουμινίου) περάστηκαν με εποξ. ρητίνη και υαλούφασμα 80γρ. Ντύθηκαν με πανί τα σημεία που έπρεπε και ξεκίνησε το ντύσιμο με αλουμινοταινία.

[Pantelis papageorgiou]

Η τεχνική επικάλυψης με αλουμινοταινία είναι σχετικά απλή αλλά απαιτεί πολύ υπομονή στην εφαρμογή της όταν επιθυμείς scale εμφάνιση και το αποτέλεσμα είναι ρεαλλιστικότατο. Επιδέχεται πολλή δουλειά στο weathering και είναι σχετικά εύκολο να αποτυπώσεις τα πριτσίνια. Εδώ έχω εφαρμόσει μια τεχνική δικής μου επινόησης για να προσομοιάσω τα αλουμινένια panels στην επικάλυψη του σκάφους.

[Pantelis papageorgiou]

Κατόπιν "χτύπησα" τα πριτσίνια με μπρούτζινο σωληνάκι 2χιλ και προχώρησα στο weathering. Πάλι εδώ μια τεχνική δικής μου επινόησης που είναι δύσκολο να εξηγήσω σε κείμενο. Εν συντομία: τρίβω μαλακά με πολύ ελαφρά βρεγμένο 1000άρι ντουκόχαρτο την αλουμινοταινία μέχρι να αρχίσει να ξερνάει μαυρίλα. Αυτή τη μαυρίλα την απλώνω και περιμένω να στεγνώσει. Μετά σκουπίζω ελαφρά με στεγνό πανί και τρίβω πάλι με 1000άρι, στεγνό αυτή τη φορά, μέχρι να πάρω το αποτέλεσμα που μου αρέσει.