ΟΣΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ SCALE

[Pantelis papageorgiou]

Στο παρελθόν έχει γίνει πολύς λόγος για τους αγώνες αερομοντέλλων scale στην Ελλάδα. Κατά πόσον έχουν νόημα ύπαρξης, γιατί έχουν λίγες συμμετοχές, πόσο αντικειμενικοί είναι οι κριτές, πόσο η ομοσπονδία στηρίζει αυτές τις εκδηλώσεις.
Σαν οπαδός των scale μοντέλλων και αγωνιζόμενος σε αυτούς τους αγώνες αποφάσισα να γράψω λίγα λόγια σχετικά με το τί είναι και πώς διεξάγονται αυτοί οι αγώνες ώστε όσοι φίλοι ασχολούνται με τα scale αερομοντέλλα αλλά δεν γνωρίζουν το τι και πως των αγώνων (και κατʼεπέκταση ψιλοφοβούντε να συμμετάσχουν) να ενημερωθούν, ευελπιστώντας κάποιοι από αυτούς να δηλώσουν συμμετοχή στην επομένη διοργάνωση.

[Pantelis papageorgiou]

Τί αεροπλάνα αφορά?
Οι Ελληνικοί αγώνες scale έχουν δύο κατηγορίες στις οποίες μπορεί κανείς να λάβει μέρος. Την F4C και την ARF.
Η κατηγορία F4C αφορά χειροποίητα μοντέλα, από κιτ ή scratch build, τα οποία διαγωνίζονται στο στατικό και πτητικό σκέλος.
Η κατηγορία ARF αφορά οποιοδήποτε ARF μοντέλλο το οποίο είναι αντίγραφο κάποιου υπαρκτού αεροπλάνου και διαγωνίζονται μόνο στο πτητικό σκέλος.

[Pantelis papageorgiou]

Τί χρειάζεται για να λάβω μέρος?
Κατ' αρχήν ένα scale μοντέλλο (κατασκευή ή ARF) με βάρος μικρότερο ή ίσο των δέκα πέντε (15) κιλών κενό από καύσιμα ή χωρίς μπαταρία για τα ηλεκτρικά. Να είσαι μέλος σε κάποιο αεραθλητικό σύλλογο. Να μπορείς να χειριστείς με ασφάλεια το μοντέλλο σου. Αυτά από τα τυπικά. Τα κατά τη γνώμη μου σημαντικότερα είναι να αγαπάς τα αερμοντέλλα scale, και να σου αρέσει η συνεύρεση με τους άλλους μοντελλιστές κάτω από καθεστώς άμμιλας. Είναι το μεγαλύτερο λάθος το μόνο που αποζητάς από τον αγώνα να είναι το κύπελο του νικητή. Πρέπει πρώτα απ' όλα να το δεις σαν κίνητρο για να βελτιώσεις τις ικανότητές σου και σαν μια διασκεδαστική δραστηριότητα, επειδή πρώτα απ΄όλα είναι το χόμπυ σου. Πάρε μαζί την οικογένεια και τους φίλους σου και κάνε νέους φίλους εκεί. Το γεγονός ότι δεν θα πετάξεις free style αλλά θα πρέπει να ακολουθήσεις τους κανονισμούς και μάλλιστα την στιγμή που σε παρακολουθούν, θα σε κάνουν από μόνα τους να λειτουργήσεις πιο σφιχτά και προσεκτικά με αποτέλεσμα να βελτιώνεσαι.

[Pantelis papageorgiou]

Διαδικασίες-κανονισμοί.
Στην κατηγορία F4C που συμμετέχουν τα χειροποίητα μοντέλλα, ο αγώνας ξεκινάει με την στατική αξιολόγηση. Κάθε διαγωνιζόμενος συμπληρώνει ένα έντυπο όπου περιγράφει το μοντέλλο του, δίνει μερικά στοιχεία για την κατασκευή του και τεκμηριώνει άν το μοντέλλο του θεωρεί ότι είναι ακροβατικό ή όχι. Π.χ. ένα warbird θεωρείται ακροβατικό γιατί στον φάκελλο πτήσης του περιλαμβάνονται ακροβατικές μανούβρες. Όμως ένα Piper cub δεν θεωρείται ακροβατικό καθώς είναι ένα ελαφρύ αεροσκάφος γενικής αεροπορίας με αποκλειστική δουλειά του τη μεταφορά ανθρώπων. Αυτό έχει μεγάλη σημασία στο πτητικό μέρος όπου άλλες ασκήσεις θα κάνει ένα ακροβατικό και άλλες ένα μη ακροβατικό. Κι άν νομίζετε ότι οι ασκήσεις των μή ακροβατικών είναι πιο εύκολες πλανάστε πλάνην οικτράν. Αλλά γι' αυτό θα μιλήσουμε αργότερα όταν θα πούμε για το πτητικό μέρος που είναι περίπου ίδιο και για την F4C και για την ARF.

[Pantelis papageorgiou]

Στατική αξιολόγηση.

Η επιτροπή αξιολόγησης αποτελείται από τρείς (3) κριτές οι οποίοι έχουν παρακολουθήσει ειδικό σεμινάριο και έχουν πιστοποιηθεί από την ομοσπονδία. Κάθε διαγωνιζόμενος πρέπει να τεκμηριώσει την κατασκευή του, δηλαδή άν το μοντέλλο είναι αντίγραφο υπό κλίμακα του πραγματικού. Για το σκοπό αυτό πρέπει να παρουσιάσει ένα "φάκελλο τεκμηρίωσης" ο οποίος θα έχει κατ' ελάχιστον ένα σχέδιο τριών όψεων (3 view drawing) και τρείς (3) φωτογραφίες η μία εκ των οποίων θα παρουσιάζει το συγκεκριμένο αεροπλάνο που αναπαράγεται. Ο διαγωνιζόμενος είναι ο μόνος υπεύθυνος για την τεκμηρίωση της δουλειάς του αλλά κρίνεται και από αυτό. Θα πρέπει να είσαι έτοιμος να απαντήσεις σε οποιαδήποτε ερώτηση μπορεί να σου κάνουν οι κριτές ώστε η τεκμηρίωσή σου να θεωρηθεί επαρκής και έγκυρη. Συνεπώς όσο περισσότερο υλικό διαθέτεις και όσο πιο σωστά ταξινομημένο και παρουσιασμένο είναι τόσο λιγότερες ερωτήσεις θα δεχτείς και τόσο πιο άποδεκτή θα γίνει από τους κριτές. Μην κάνεις υπερβολές και τους κουράσεις με ατελείωτο όγκο υλικού. Δείξε καλές και ευκρινείς φωτογραφίες που φαίνονται όλες οι πλευρές του αεροπλάνου και όσες λεπτομεριακές σε βολεύουν. Στη θεωρία το σχέδιο τριών όψεων πρέπει να είναι πιστοποιημένο από την εταιρία που κατασκεύασε το αεροπλάνο ή κάποιο μουσείο ή από κάποιον αναγνωρισμένο σχεδιαστή και να διαθέτεις πιστοποίηση για τα χρώματα που το έβαψες. Στην πράξη για τους Ελληνικούς αγώνες αυτά είναι ψιλά γράμματα καθώς οι συμμετοχές είναι λίγες. Επέλεξε μια φωτογραφία και από αυτή αναπάραξε τα χρώματα και να είσαι έτοιμος να τη υποδείξεις στους κριτές.
Ο φάκελλος τεκμηρίωσης υποβάλεται σε τρία αντίγραφα, ένα για κάθε κριτή. Ο πιο δόκιμος τρόπος για την παρουσίαση σύμφωνα και με οδηγία της FAI είναι οι φωτο και τα σχέδια να είναι κολλημένα σε πινακίδες από χαρτόνι μακέτας σε μέγεθος Α2.
Συμβουλή δική μου προς όσους επιθυμούν να κατασκευάσουν ένα μοντέλλο που θα συμμετάσχει σε τέτοιους αγώνες. Βρείτε όσα περισσότερα 3 view μπορείτε και επιλέξτε εκείνο που συμπίπτει με τις καλύτερες φωτογραφίες που έχετε. Επίσης μην εμπιστεύεστε τους κατασκευαστές των κιτ ή τους σχεδιαστές από τους οποίους αγοράζετε σχέδια. Μέχρι στιγμής δεν έχω βρει κανένα που να είναι ακριβές. κινηθείτε με βάση το 3 view που θα παρουσιάσετε και κάντε τις αναγκαίες αλλαγές.

[Pantelis papageorgiou]

Στατική αξιολόγηση, συννέχεια...

Αφού σας καλέσουν να παρουσιάσετε το μοντέλο σας και παραδόσετε τον φάκελο τεκμηρίωσης στους κριτές θα σας ζητηθεί να παρουσιάσετε το μοντέλλο σας. Θα πρέπει να το δούν σε προφίλ, αν φάς και κάτοψη. Στην παρουσίαση της κάτοψης θα πρέπει να το κρατήσετε όρθιο με το άνω μέρος της πτέρυγας να κοιτάει στους κριτές (προμηθευτήτε ένα χοντρό κομμάτι αφρολέξ για ακουμπήσει η μύτη του μοντέλλου). Αυτό είναι το πιο κρίσιμο κομμάτι της στατικής αξιολόγησης γιατί ο συντελεστής βαθμολογίας είναι ο υψηλότερος (13 για κάθε όψη). (Ξέχασα να σας πω ότι κάθε πράγμα που βαθμολογείται έχει και ένα συντελεστή βαρύτητας και στο στατικό αλλά και στο πτητικό μέρος).Το περίγραμμα κάθε όψης πρέπει να συμπίπτει με αυτό του 3 view για να έχετε ελπίδες για υψηλή βαθμολογία. Βαθμολογούνται επίσης:
-Το βάψιμο ως προς την ακρίβεια αποχρώσεων και την πολυπλοκότητα (3 και 2 συντελεστή αντίστοιχα). Εδώ κολάει η τεκμηρίωση χρωματισμού που λέγαμε προηγουμένως. Αν το μοντέλο έχει πολλά χρώματα έχετε bonus.
- Η σήμανση ως προς την ακρίβεια και την πολυπλοκότητα (8 και 3 συντελεστή αντίστοιχα) Το μέγεθος και η θέση των γραμμάτων και των αριθμών πρέπει να είναι ακριβή.
-Η υφή της επιφανείας και ο ρεαλλισμός της (7 συντελεστή αντίστοιχα και για τα δύο). πρέπει να αναπαραστήσετε σωστά την επιφάνεια που είχε το πραγματικό πχ. ύφασμα, μέταλλο κλπ.
-Η ποιότητα και η πολυπλοκότητα της κατασκευής (12 και 5 συντελεστή αντίστοιχα)
-Οι scale λεπτομέρειες ως προς την ακρίβεια και την περιπλοκότητα (9 και 5 συντελεστή αντίστοιχα). πχ. ανοιγόμενη καλύπτρα, καταπακτές κλπ.
Για όλα αυτά οι κριτές παρατηρούν από απόσταση 5 μέτρων. Μπορούν όμως για να ελέγξουν χρώμα και λεπτομέρειες να έρθουν κοντά.

[Pantelis papageorgiou]

Στατική αξιολόγηση, ακόμη....

Σε γενικές γραμμές, άν αποφασίσετε να φτιάξετε ένα scale μοντέλο, δώστε τη μεγαλύτερη σημασία στο περίγραμμα κάθε όψης σε συνδιασμό με ένα καλό 3view. Μετά προσπαθήστε μια καλή αναπαραγωγή των επιφανειών και των χρωμάτων. Από εκεί και μετά οι δυνατότητες είναι ατελείωτες. Μπορείτε να φτιάξετε οτιδήποτε υπήρχε πάνω στο πραγματικό. Από πριτσίνια και panel lines μέχρι cowl flaps, φώτα προσγείωσης, καταπακτές και πόρτες που ανοίγουν. Για κάθε λεπτομέρεια που προσθέτετε παίρνετε και έξτρα βαθμούς. Οι δυνατότητες είναι ατελείωτες στην κυριολεξία. Άλλωστε ένας από τους γκουρού των scale , o Dave Platt, έχει πεί χαραχτηριστικά: "you never finish a scale model, you just stop working a scale model" (ποτέ δεν τελειώνεις ένα scale μοντέλο, απλά σταματάς να το δουλεύεις).

[Pantelis papageorgiou]

Τα πιο δύσκολα...κινητήρας

Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε ένα scale μοντέλλο είναι ο/οι κινητήρας/ες. δυστυχώς οι κινητήρες που παράγονται για αυτή τη δουλειά είναι κατά 99,9% μονοκύλινδροι και συνήθως δίχρονοι, ειδικά οι βενζινοκινητήρες. Καταλαβαίνετε ότι ποτέ και κανένα αεροπλάνο δεν είχε τέτοιου είδους κινητήρα. Ακόμη αυτοί οι κινητήρες δεν χωράνε μέσα στα cowls, και άν θέλεις να φτιάξεις κάτι scale βρίσκονται πνιγμένοι σε περιορισμένο χώρο και με αμφίβολη ψύξη. Μια καλή λύση για αυτό είναι τα jet αλλά είναι πανάκριβοι και τα αεροπλάνα που θα τους βάλεις δύσχρηστα. Πάντως είναι ότι πιο scale υπάρχει από αυτή την άποψη.
Σε κάθε περίπτωση, και εφόσον αποκλείσουμε τον ηλεκτρικό κινητήρα-θα δούμε αργότερα το γιατί, σας συνιστώ να προσανατολιστείτε σε κάποιον τετράχρονο glow κινητήρα εγνωσμένης αξιοπιστίας πχ laser, saito, os. Έχω διαπιστώσει ότι είναι σαφώς πιο αξιόπιστοι από τους τετράχρονους βενζινοκινητήρες και παράγουν πιο ρεαλλιστικό ήχο από τους δίχρονους(βενζίνη ή glow). Άν μάλλιστα στο cowl χωράει κάποιος πολυκύλινδρος τότε έχετε πιάσει τζακ ποτ.

[Pantelis papageorgiou]

Πώς να επιλέξω ένα μοντέλλο για αγώνες scale?

Συνήθως επιλέγουμε να φτιάξουμε κάποιο αεροπλάνου που μας αρέσει πολύ. Όμως σκεφτείτε ένα F16 14ων κιλών με δωδεκάρα τουρμπίνα και άνοιγμα φτερών 1,80. Ζόρικο?
Θα έλεγα ότι το μοντέλλο που προορίζεται για να λάβει μέρος σε αγώνες πρέπει πρώτα από όλα να έχει φτερό, πολύ φτερό. Να μπορεί να πετάει και μόνο του αν είναι δυνατόν. Υπολογίστε ότι οι λεπτομέρειες βαραίνουν αφάνταστα την κατασκευή και δεν συμμετέχουν σε τίποτα στην πτήση. Πιο κατάλληλα κατά τη γνώμη μου είναι τα αεροπλάνα της χρυσής εποχής (golden era 1920-1940). Τότε είχαν λύσει τα βασικά προβλήματα της πρώιμης εποχής της αεροπορίας (σσ αεροδυναμική) αλλά οι κινητήρες ήταν ακόμη σχετικά αδύναμοι. Έτσι θα μπορέσετε να βρείτε κινητήρα να χωράει στο cowl που όμως λόγω φτερού θα πηγαίνει το αεροπλάνο άνετα χωρίς να τρώει τρελό ξύλο σε κάθε μποφοράκι ενώ το μεγάλο φτερό θα του παρέχει πάντα καλή στήριξη. Άσε που τα αεροπλάνα εκείνης της εποχής ήταν ως επί τω πλείστω κατασκευασμένα από ξύλο και πανί, που σημαίνει και scale κατασκευαστικά υλικά.
Πάντως μην μπείτε στη διαδικασία επιλογής μόνο με αυτά τα κριτήρια. Το αεροπλάνο πάνω στο οποίο θα ρίξετε τόση δουλειά πρέπει να λέει κάτι και στην ψυχή σας. Αλλοιώς θα βαρεθείτε και θα τα παρατήσετε. Υπάρχουν ατελείωτα αεροπλάνα. Ψάξτε να βρείτε αυτό που σας αρέσει και ταιριάζει με τα κριτήρια που ανέφερα παραπάνω αλλά και ταιριάζει με τις κατασκευαστικές σας δυνατότητες. Τέλος μην περιμένετε το πρώτο αεροπλάνο που θα φτιάξετε να είναι winner. Ξεκινήστε από ένα κίτ, κατανοήστε την διαδικασία, εμπαιδώστε τις τεχνικές, λάβετε μέρος στους πρώτους αγώνες και βάλτε στόχο το επόμενο. Με το πέρας του πρώτου σας αγώνα θα διαπιστώσετε ότι βλέπετε με άλλο μάτι όλη τη διαδικασία και σίγουρα έχετε ήδη βρει τα σημεία που υστερείτε. Αφορμή για βελτίωση...

[Pantelis papageorgiou]

Και τα ARF?

Εδώ φτάνουμε στο σημείο που αφορά τους πιο πολλούς. Σε όποιο χώρο πτήσης και να πάτε θα δείτε σίγουρα ένα piper cub, ένα spitfire, ένα P47, ένα cessna, ένα, ένα, ένα... Τυπικά οποιοδήποτε από αυτά τα μοντέλλα μπορεί να λάβει μέρος στν κατηγορία ARF. Στην πράξη βλέπουμε στους αγώνες 3-4 κάθε χρόνο. Η εξήγηση που εγώ μπορώ να δώσω γι'αυτό είναι ότι γίνεται λόγω φόβου ο οποίος τις περισσότερες φορές δημιουργείται λόγω άγνοιας διαδικασίας και κανονισμών.
- Αν κάποιος που έχει τέτοια μοντέλλα και θα ήθελε να λάβει μέρος σε ένα τέτοιο διαγωνισμό αλλά δεν το έπραξε μέχρι τώρα, έχει κάποια άλλη εξήγηση περιμένω να την εκφράσει εδώ και να το συζητήσουμε. -
Ας πούμε λοιπόν τα βασικά για τη συμμετοχή ενός μοντέλλου στην κατηγορία ARF.
Τα τυπικά είναι ακριβώς τα ίδια, δηλαδή να είσαι μέλος κάποιου αεραθλητικού συλλόγου, το μοντέλλο να μην ξεπερνάει τα 15 κιλά σε βάρος, κενό καυσίμων (ή μπαταρίας για τα ηλεκτρικά) και να μπορείς να πετάξεις με ασφάλεια. Διαγωνίζεσαι μόνο στο πτητικό μέρος. Συμπληρώνεις το έντυπο με τα πληροφοριακά στοιχεία , τεκμηριώνεις άν είναι ακροβατικό και δηλώνεις γραπτώς τις ασκήσεις που θα εκτελέσεις. Οι κριτές θα σε καλέσουν πέντε (5) λεπτά πρίν την στιγμή που θα ξεκινήσει ο χρόνος που έχεις στη διάθεσή σου για να εκτελέσεις το πρόγραμμά σου. Θα έχεις 14 λεπτά για τα ακροβατικά και 17 λεπτά για τα μή ακροβατικά με προσαύξηση 1 λεπτού για κάθε παραπάνω κινητήρα που έχει το αεροπλάνο σου. Δηλαδή 15/18 λεπτά για δικινητήριο, 16/19 για τρικινητήριο κ.ο.κ.
Συνολικά θα εκτελέσεις τρείς (3) πτήσεις. Η πτήση με τη χειρότερη βαθμολογία αφαιρείται και υπολογίζεται ο μέσος όρος των άλλων δύο. Για να βαθμολογηθείς πρέπει να ολοκληρώσεις τουλάχιστον μία πτήση. Σε αυτή την περίπτωση (μόνο μία βαθμολογημένη πτήση) το αποτέλεσμά σου είναι το μισό της βαθμολογίας που πήρες σε αυτή.

[Pantelis papageorgiou]

Το σημαντικότρο στο πτητικό διαγωνιστικό σκέλος είναι, τί άλλο?, να είναι scale... Όταν βλέπεις δηλαδή το μοντέλλο να πετά, να σου δίνει την αίσθηση ότι είναι ένα αληθινό αεροπλάνο που το βλέπεις από μακρυά. Οι κινήσεις του θα πρέπει να είναι ομαλές και στο χαραχτήρα του αληθινού. Το ίδιο και οι ασκήσεις που θα επιλεγούν. Δεν μπορεί ένα piper να εκτελεί ανάποδη πτήση ούτε και να αναπτύσει υψηλές ταχύτητες. Γι'αυτό άλλωστε και ο κανονισμός δεν επιτρέπει σε ακροβατικά να κάνουν τις ίδιες ασκήσεις με τα μη ακροβατικά πλήν των υποχρεωτικών. Υπάρχουν ασκήσεις που μπορείς να εκτελέσεις και αφορούν πραγματικές λειτουργίες που εκτελούν τα αληθινά αεροπλάνα, τις οποίες και πρέπει να είσαι έτοιμος να αποδείξεις ότι κάνουν. Πχ, απόρριψη βομβών, απόρριψη δεξαμενών, ψεκεσμός, απόρριψη ύδατος κλπ.

[Pantelis papageorgiou]

Ποιές είναι οι υποχεωτικές ασκήσεις?

Υποχρεωτικές ασκήσεις είναι εκείνες που πρέπει να εκτελεστούν από όλους τους διαγωνιζομένους και όλα τα μοντέλλα. Είναι:
-απογείωση(προφανώς)
-προσγείωση(προφανέστερα)
-οριζόντιο οκτάρι (figure 8)
-κάθοδος 360 μοιρών(360 descent)
-οριζόντια πτήση σε μέγιστο ύψος 6 μέτρων

Για να εκτελέσετε κάθε άσκηση πρέπει να έχετε δίπλα σας ένα βοηθό (caller) ο οποίος θα ανακοινώνει στους κριτές την αρχή και το τέλος κάθε άσκησης και θα σας καθοδηγεί όταν βλέπει ότι σας ξεφεύγει ο χειρισμός.
Πάντα η άσκηση ανακοινώνεται με τον τίτλο της και με την "κραυγή" ΑΡΧΗ 1-2 δευτερόλεπτα πρίν την εκτέλεσή της και ολοκληρώνεται με την "κραυγή" ΤΕΛΟΣ. Κραυγάζουμε για να μας ακούν καθαρά οι κριτές.
Λίγα λόγια για την εκτέλεση των υποχρεωτικών ασκήσεων.
Η απογείωση πρέπει να γίνει ίσια και ομαλά, με χρήση flaps εφόσον το αληθινό είχε. Η επιτάχυνση να είναι ομαλή και το ξεκόλλημα από το διάδρομο να προκύψει από το χειρισμό του elevator και όχι αυτόματα. Η άνοδος να είναι ομαλή και το μοντέλλο να ολοκληρώσει τη φάση ανόδου πρίν πάρει την πρώτη στροφή 90 μοιρών οπότε και ανακοινώνεται το τέλος της από τον βοηθό.
Το οριζόντιο οκτάρι, συνίσταται στη διαγραφή ίχνους του μοντέλου ενός οριζοντίου 8. Ξεκινάει πάνω από το διάδρομο με κέντρο τους κριτές και σε ύψος τέτοιο που αυτοί να το βλέπουν καθαρά. Η πρώτη στροφή πρέπει να γίνει αντίθετα από την πλευρά των κριτών. Δεν πρέπει να χάσεις ή να κερδίσεις ύψος και η ταχύτητά σου να είναι σταθερή. Οι δύο κύκλοι που θα γράψεις πρέπει να είναι ίδιοι σε διάμετρο και με σταθερή κλιση του μοντέλλου. Με την ολοκλήρωση της άσκησης μην ξεχάσει ο βοηθός να φωνάξει ΤΕΛΟΣ. Εύκολο?
Κάθοδος 360 μοιρών. Λίγο πρίν το μοντέλλο περάσει μπροστά από τους κριτές ο βοηθός φωνάζει ΑΡΧΗ. Το μοντέλλο πρέπει να έχει ικανό ύψος. Μόλις φτάσει μπροστά από τους κριτές ξεκινάει στροφή αντίθετη προς τους κριτές με ταυτόχρονη κάθοδο και μείωση των στοιχείων του κινητήρα. Πρέπει να ολοκληρώσει ένα καθοδικό κύκλο πάλι μπροστά στους κριτές και να ολοκληρώσει σε ύψος μικρότερο των 6 μέτρων. Δίνεις γκάζι και ο βοηθός φωνάζει ΤΕΛΟΣ. Συνεχίζεις σε ευθεία ανοδική πορεία.
Ευθεία οριζοντία πτήση. Ο βοηθός φωνάζει ΑΡΧΗ ενώ το μοντέλλο βρίσκεται λίγο πριν την αρχή του διαδρόμου σε ύψος μικρότερο των 6 μέτρων. Πρέπει να δυανίσει απόσταση περίπου 100 μέτρων χωρίς απώλεια ή κέρδος ύψους με σταθερή ταχύτητα. Ο βοηθός καλεί ΤΕΛΟΣ και παίρνεις ύψος απομακρυνόμενος από τους κριτές.
Προσγείωση. Η τελευταία άσκηση του προγράμματος. Καλούμε ΑΡΧΗ πριν πάρουμε την στροφή 90 μοιρών για την τελική προσέγγιση. Η κάθοδος πρέπει να είναι ομαλή και σταθερή. Το μοντέλο πρέπει να πιάσει με τους κυρίους τροχούς ταυτόχρονα, να εκτελέσει ομαλή και ευθεία τελική φάση επιβράδυνσης και να ακινητοποιηθεί οπότε και ο βοηθός καλεί ΤΕΛΟΣ.
Είναι καλό να κατευθύνετε το αεροπλάνο σας από θέση ακριβώς μπροστά από τους κριτές ώστε μπροστά σας να είναι ο άξονας στον οποίο εκττελούνται όλες οι ασκήσεις, συμμετρικές και μή.

[Pantelis papageorgiou]

Ο συντελεστής βαθμολογίας για τις υποχρεωτικές ασκήσεις είναι:
-απογείωση Κ=11
-οριζόντιο 8 Κ=7
-κάθοδος 360 μοιρών Κ=7
-Προσγείωση Κ=11

Όλες οι άλλες ασκήσεις έχουν συντελεστή βαθμολογίας Κ=7
Ακόμη βαθμολογούνται με τους ακόλουθους συντελεστές και τα εξής:
-Ήχος κινητήρα (ρεαλισμός και χροιά) Κ=4
-Ταχύτητα αεροπλάνου Κ=7
-ομαλότητα πτήσης Κ=7
-επιλογή ασκήσεων Κ=4
Για κάθε άσκηση επιτρέπεται μία προσπάθεια πλήν της απογείωσης (εκεί έχετε και δεύτερη ευκαιρία αν ακυρώσετε πριν το μοντέλο ξεκολλήσει από το διαδρομο). Άν η άσκηση ανακοινωθεί αλλά δεν γίνει μηδενίζεται.

[Pantelis papageorgiou]

Οι προεραιτικές ασκήσεις.

Συνολικά το πρόγραμμα κάθε πτήσης μπορεί να περιλαμβάνει μέχρι και δέκα (10) ασκήσεις συμπεριλαμβανομένων των υποχρεωτικών. Το με ποιά σειρά θα τις εκτελέσετε είναι στην απόλυτη ευχαίρειά σας με την προϋπόθεση ότι θα τις εκτελέσετε με τη σειρά που τις δηλώσατε.
Οι ασκήσεις από τις οποίες μπορείτε να επιλέξετε είναι:
-a Candelle K=7
-b Extend and retract langing gear K=7
-c Extend and retract flaps K=7
-d Απόρριψη βομβών ή δεξαμενών καυσίμου K=7
-e Stall turn K=7
-f Immelman turn K=7
-g Loop K=7
-h Split s K=7
-i Cuban eight K=7
-j Spin three turns K=7
-k Roll K=7
-l Απόρριψη αλεξιπτώτου K=7
-m Touch and go K=7
-n Overshoot K=7
-o Side slip K=7
-p Πτητική λειτουργία που πραγματοποιεί το πρωτότυπο αεροσκάφος Κ=7
-r Πτήση σε τρίγωνο Κ=7
-s Πτήση σε τετράγωνο Κ=7
-t Έυθεία οριζοντία πτήση σε ύψος μικρότερο από 6 μέτρα Κ=7
-u Πτήση ευθεία οριζοντία με έναν κινητήρα στο ρελαντί(μόνο για πολυκινητήρια) Κ=7
-v Lazy eight K=7
-w Wingover K=7
-x Ανάποδη πτήση Κ=7

[Pantelis papageorgiou]

Ποιές ασκήσεις δεν μπορούν να επιλέξουν τα ακροβατικά μοντέλα?

Οι ασκήσεις a,n,q,r,s,v, δηλαδή
-Chandelle
-Overshoot
-Πτητική λειτουργία που πραγματοποιεί το πρωτότυπο αεροσκάφος
-Πτήση τε τρίγωνο
-Πτήση σε τετράγωνο
-lazy eight
Αν έχετε ένα spitfire ή ένα foke Wolf ή τέλως πάντων κάποιο αεροπλάνο που θεωρείται ακροβατικό,τότε δεν μπορείτε να εκτελέσετε κάποια από αυτές τις ασκήσεις.
Ένα μη ακροβατικό δεν προκύπτει πουθενά στη στενή ανάγνωση του κανονισμού ότι δεν μπορεί να εκτελέσει ένα roll όμως δεν θα είναι scale και φυσικά οι κριτές μάλλον θα τη μηδενίσουν ενώ θα πάρετε κακή βαθμολογία στην επίλογή ασκήσεων.
SOS.
Διαβάζοντας τους ενημερωμένους κανονισμούς 2010 που αναρτώνται στο site της FAI, η ευθεία οριζοντία πτήση ανήκει πλέον στις προαιρετικές μή ακροβατικές ασκήσεις.
Στην Ελληνική έκδοση 2009 η ευθεία οριζοντία πτήση περιλαμβανόταν στις υποχρεωτικές. Θα κάνω τις απαραίτητες διορθώσεις.