sukhoi.su29 έγραψε: ↑Αγαπητέ Μικρέ_Δαίδαλε...
Η ανάρτησή σου είναι
μοναδική , απο τις πιο αξιόλογες του forum , συναρπαστική και βεβαίως συγκινητική.
Το να πούμε ότι θα πρέπει να είσαι
βαθιά περήφανος για τον Πατέρα σου και το πρωτοπόρο του πνεύμα νομίζω είναι περιττό...
Καλώς έκανες και το έγραψες γιατί στις δύσκολες ημέρες που όλοι μας ζούμε χρειαζόμαστε τα παραδείγματα ανθρώπων που έγραψαν Ιστορία με τον δικό τους τρόπο , μικρή ή μεγάλη.
Άλλωστε αυτή η Ιστορία που μοιράστηκες μαζί μας , θα είναι πλέον μια απο τις κληρονομιές που άφησε ο Πατέρας σου και θα τον κρατούν
για πάντα κοντά... όχι μόνο στα αγαπημένα του πρόσωπα αλλά και σε όλους τους επισκέπτες Αερομοντελλιστές και μη , του forum...
Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια.
Πραγματικά ο πατέρας μου, χωρίς καμιά υπερβολή και χωρίς καμιά προσπάθεια να φουσκώσω τα γεγονότα, ήταν το παιδί θαύμα της εποχής του.
Ήταν μαθηματικό ταλέντο!
Διάβαζε βιβλία του πανεπιστήμιου ενώ ήταν στο γυμνάσιο.
Ας μην πω άλλα, για να μην θεωρηθεί ότι γράφω υπερβολές. Δυστυχώς στο φόρουμ είναι δύσκολο να τα επιβεβαιώσει και κάποιος άλλος.
Άνοιξα όμως αυτό το θέμα, για να γίνουν γνωστά κάποια στοιχεία, για το τι μπορούσαν και τι μπορούν να κάνουν κάποιοι Έλληνες, και μάλιστα με πενιχρά μέσα!
Εκείνη την εποχή (1964) δεν υπήρχαν τα μέσα στα φτωχά Γιαννιτσά για ένα τέτοιο εγχείρημα.
Ο Γεώργιος Αβραμίδης ήταν από πολύ φτωχή οικογένεια, ορφανός και κατατρεγμένος από το σύστημα.
Έμεινε και 1,5 -2 χρόνια στο Παπάφειο ορφανοτροφείο στην Θεσσαλονίκη.
Εκείνες τις χρονιές τα Γιαννιτσά απέκτησαν νέο δίκτυο ύδρευσης. Ο πατέρας μου ζήτησε από τους φίλους του να κρατήσουν το τελικό τμήμα του κεντρικού αγωγού μαζί με το πάσο και την τάπα, για να το χρησιμοποιήσει στον πύραυλο του. Ήθελε να κολλήσει στην τάπα τον κώνο για να είναι βιδωτός!
Φιλιέρα για να ανοίξει πάσα στον σωλήνα δεν υπήρχε στα Γιαννιτσά και φυσικά που να βρει τόσο μεγάλη τάπα. Ακόμα και τώρα είναι δυσεύρετη!
Για τον κώνο έκανε φροντιστήριο το παιδί ενός σιδερά και για αντάλλαγμα του έφτιαξε τον κώνο του πυραύλου!!!
Για το χώρο καύσης ήθελε βαλβίδες που να αντέχουν σε πολύ υψηλή θερμοκρασία.
Έκανε φροντιστήριο την κόρη ενός μετανάστη ένα χειμώνα και την επόμενη χρονιά που ήρθε από την Γερμανία του έφερε δύο βαλβίδες από μερσεντέζ αυτόματο από το εργοστάσιο της μερσεντέζ που δούλευε.
Πώς όμως θα έβαζε το οινόπνευμα υπό πίεση στον κώνο;
Περίμενε να κάνει συντήρηση το εργοστάσιο παγοποιίας στην παλαιά αγορά Γιαννιτσών, για να του πρεσάρει με υψηλή πίεση τον κώνο και το οινόπνευμα να βγαίνει με μεγάλη πίεση στον θάλαμο καύσης.
Όταν τον ρώτησα γιατί μπαμπά διάλεξες ως καύσιμη ύλη το οινόπνευμα, μου είπε απλά ότι αυτό μόνο είχε, και ότι είναι πολύ ταχύκαυστο!!!
Αυτά είναι μια γεύση από την κατασκευή του πυραύλου. Για την εκτόξευση και τα προβλήματα με την αστυνομία, αλλά και την επίσκεψη δύο απεσταλμένων από πρεσβεία χώρας το δυτικού μπλοκ, μετά που έγραψε για το γεγονός της εκτόξευσης η εφημερίδα ΄΄Μακεδονία΄΄, θα τα γράψω αργότερα, για να μην κουράζω.
